Ik meld me aan voor een nieuwe vakbeweging

Beste Dennis en IJmert,

Met groot enthousiasme hoorde ik jullie vrijdag bij Nieuwsuur zeggen dat het tijd is voor nieuwe mensen met nieuwe oplossingen in de vakbond. Dat de achterban van de vakbond afneemt terwijl veel mensen zich zorgen maken over hun werk en inkomen vind ik, net als jullie, iets om je zorgen over te maken. Dat jongeren als jullie je geroepen voelen om voor verandering te gaan zorgen, om te bouwen aan een nieuwe bond, vind ik goed nieuws. Wat mij echter verbaast is de manier waarop.

Jullie bepleiten nieuwe oplossingen. Maar ik denk dat dit meer is van wat we in het verleden al gezien hebben. Doorgaan op de oude weg. De afgelopen jaren hebben vakbondsbestuurders laten zien dat ze mijlenver afstaan van hun achterban, kijk maar eens naar het gedoe rond het pensioenakkoord. Ze namen beslissingen zonder draagvlak en probeerden top-down een vakbond te leiden. Aan de scheuren in de vakbeweging is te zien dat een vakbond zo niet kan functioneren. Het bestuur van een vakbond moet volgens mij in dienst staan van haar leden. Via een coup jongeren in het bestuur van de vakbond zetten, wat jullie bepleiten, verandert niks aan dit probleem van de bond. Hoe vernieuwend is het dan?

Macht organiseren is mensen organiseren. Dat zal de vakbeweging dus ook moeten doen. Veel jongeren maken zich zorgen over hun situatie. De jeugdwerkloosheid is in jaren niet zo hoog geweest, bijna alle jongeren zijn afhankelijk van tijdelijke contracten en zekerheid is er al helemaal niet meer bij. Juist mensen van onze generatie zijn boos en willen dat er iets verandert. Door deze mensen samen te brengen, de krachten te bundelen en de macht richting werkgevers en de overheid op te bouwen kan onze generatie voor verandering zorgen.

Laten we een voorbeeld nemen aan de studentenprotesten bij de invoering van de langstudeerboete. Studenten streden samen, met steun van onze organisaties, tegen deze boete. Door de samenkomst van 20.000 studenten op het Malieveld, werd er zoveel macht opgebouwd dat de maatregel nu van tafel gaat. Dit grote succes was nooit behaald met alleen een polderend vakbondsbestuur. Om echt voor grote veranderingen te zorgen is het nodig om mensen in beweging te brengen.

En de tijden zijn ernaar. Jong en oud moeten juist nu samen optrekken tegen de afbraak van het sociale vangnet. Eigenlijk maskeert de strijd tussen generaties de echte strijd die in de vakbeweging gestreden wordt: blijft de vakbond uitsluitend voor bestuurders zonder achterban of wordt het een strijdbare vakbond van de werknemers? Kijk nu eens naar de strijd van de schoonmakers de afgelopen jaren. Zij waren het zat om geen respect te krijgen. Ze zochten elkaar op, formuleerden eisen en organiseerden acties, zelfs stakingen. Zij wonnen de strijd van de werkgevers door zich te organiseren. In plaats van te leren van de schoonmakers, en te werken aan een vakbond die van de werknemers is, kiezen jullie er voor om door te bouwen aan een bestuurdersbond. Beseffen jullie wel dat je de vakbond daarmee alleen maar verder afbreekt?

Laten we het anders doen. Ik meld me bij deze aan om met jullie te strijden voor verandering. Ik bouw graag met jullie aan een nieuwe vakbeweging. Laten we dat doen door met werknemers de strijd aan te gaan tegen doorgeslagen flexibilisering. Laten we samen knokken voor meer zekerheid en tegen jeugdwerkloosheid. En laten we vooral niet jongeren aanmoedigen om deel uit te gaan maken van een vakbondstop zonder achterban. Het slechtste wat de vakbond nu kan gebruiken zijn nog meer baantjesjagers die zonder draagvlak ingrijpende beslissingen nemen over onze sociale zekerheid. Jongeren hebben de toekomst, maar alleen als dat een strijdbare toekomst is.

Lieke Smits Voorzitter ROOD, jong in de SP