Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Ik wil dood!

  •  
21-11-2011
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
207 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
De lijdensplicht die op dit moment in Nederland bestaat moet worden afgeschaft
“Ik wil dood, maar mag dat niet”. Vandaag de dag mogen ouderen die hun leven als voltooid beschouwen, nog steeds niet uit het leven stappen. In Nederland bestaat de plicht te leven. Onlangs was het twintig jaar geleden dat prof. dr. Huib Drion zijn artikel schreef waarin hij pleitte voor een pil die ouderen de mogelijkheid zou geven om op een door hen gewenst moment uit het leven te stappen. Het wordt hoog tijd dat aan dit voorstel gevolg wordt gegeven.
Onze zorgcultuur is erop gericht dat mensen steeds  ouder worden. Door de onbegrensde capaciteiten van de technologie en geneeskunde is inmiddels bijna alles mogelijk. Ouderdomsprofessor Aubrey de Grey voorspelde recentelijk dat de eerste mens die 1000 jaar oud wordt nu al geboren is. Dit klinkt allemaal mooi. De vraag die nauwelijks gesteld wordt is echter: willen wij wel zo oud kunnen worden? 
Vrij vertaald zegt de euthanasiewet: als je niet ondraaglijk en uitzichtloos lijdt, heb jij de plicht te leven. Het lijkt onnatuurlijk om dood te willen. Immers ieder organisme doet zijn best te overleven. Maar oude mensen kunnen een natuurlijk onthechtingsproces ervaren. Deze onthechting van het leven ontstaat niet door nare ervaringen, depressies of ziekte maar puur doordat men ouder wordt. Door ouderen op onnatuurlijke wijze, door medische en technologische ingrepen steeds langer in leven te houden, wordt dit proces soms verstoord.
Levensbeëindiging is in Nederland niet verboden, hulp daarbij echter wel. Dat maakt het voor ouderen die hun leven voltooid achten, niet mogelijk er op een humane manier uit te stappen. In 2010 hebben, volgens cijfers van het CBS, 193 mensen van 70 jaar en ouder hun leven zelf beëindigd. Kies je ervoor de lijdensweg die ouderdom kan zijn niet te willen voltooien, dan zal je moeten lijden door jezelf voor de trein te gooien of te verhangen in het trappengat. Maar lijden zul je!
Dit bleek eens te meer uit de uitzending van Hollandse Zaken afgelopen zomer. We zagen daar Corry van der Kolk (86) een noodkreet uiten over haar situatie. Ze kon en wilde niet meer verder leven. Ze noemde zichzelf “wanhopig hopeloos”. Ze had overal pijn en zag niets meer in het leven. Het leven was wat haar betreft één grote lijdensweg. Het oordeel van zes huisartsen die naar haar situatie hadden gekeken was dat ze er nog niet dermate slecht aan toe was dat zij haar leven met behulp van euthanasie mocht beëindigen. De huisarts, zo bleek uit dezelfde uitzending, zei dat de voornaamste reden voor deze conclusie was dat hij zich niet kon inleven in de situatie van mevrouw Van der Kolk. Op dit punt schiet de huidige wetgeving tekort. Het zijn nu de huisartsen die bepalen of jij wel of niet door moet leven. De conclusie van de uitzending was dat ouderen zelf de middelen “maar moesten gaan verkrijgen”. En dat is precies waar Huib Drion voor pleitte. De tegenstanders van het voorstel om ouderen meer autonomie te geven met betrekking tot een gekozen levenseinde, zijn onder meer bang dat er een aanzuigende werking vanuit zou kunnen gaan. Het valt niet te ontkennen dat mogelijk meer ouderen een einde aan hun leven zullen maken als de euthanasiewetgeving wordt verruimd. Maar de wetenschap dat er een mogelijkheid is om op een zelfgekozen moment uit het leven te stappen, kan er juist voor zorgen dat ouderen rust vinden en geen gebruik zullen maken van een dergelijke mogelijkheid.
De situatie in Zwitserland illustreert dit. In tegenstelling tot Nederland is hulp bij zelfdoding in Zwitserland niet verboden. Er is een aantal ‘zelfhulpgroepen’ die mensen helpen bij hun doodswens. Een voorlichter van ‘Exit’, een van deze zelfhulpgroepen, omschreef zijn organisatie als grootste suïcide-preventiemaatregel in Zwitserland.  In 2010 vroegen 3000 mensen hulp bij levensbeëindiging, maar slechts 257 van hen werden geholpen bij de daadwerkelijke uitvoering.
Het onderwerp uit de taboesfeer halen en bespreekbaar maken werkt blijkbaar preventief. Er is vaak sprake is van een schreeuw om aandacht. Het institutionaliseren van deze schreeuw maakt niet dat iedereen er uiteindelijk voor zal kiezen om van de mogelijkheid om uit het leven te stappen gebruik te maken. Het grootste gedeelte wordt zelfs op een andere manier geholpen! De ouderen die ondanks alles hun leven voltooid achten, zouden geholpen moeten worden om hun leven op humane en waardige wijze te beëindigen.
De lijdensplicht die op dit moment in Nederland bestaat moet worden afgeschaft. Ouderen moeten baas worden over hun eigen leven (en dood) en de keus om wel of niet te willen lijden. Binnenkort bespreekt de Tweede Kamer het Burgerinitiatief ‘Voltooid leven’ van de initiatiefgroep Uit Vrije Wil. Bijna 117.000 burgers ondersteunden dit initiatief vóór legalisatie van stervenshulp aan ouderen die hun leven voltooid vinden. Wij vragen de Tweede Kamer aan de oproep van deze burgers gehoor te geven.
Maak stervenshulp aan ouderen, die hun leven voltooid achten, legaal!
Dit artikel is mede geschreven door Suzan Kemperman, Portefeuillehouder Volksgezondheid van de Jonge Democraten

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.