Illegale held

Wat je in Frankrijk niet allemaal moet doen om als vreemdeling geaccepteerd te worden. Het land, dat zich in welvarend West-Europa het meest rigide en onwelkom opstelt ten opzichte van buitenlanders, kon gisteren dankzij Mamoudou Gassama goede sier maken. Tientallen miljoenen mensen zagen hem als een aap tegen een flatgebouw klimmen om een kind te redden. Nog dezelfde dag bleek de Franse bureaucratie door de president hoogstpersoonlijk zo te worden gebogen dat deze illegale geveltoerist held én ingezetene van Frankrijk werd. Wellicht zullen de rechtse roeptoeters de behendigheid van Mamoudou aangrijpen om iets lelijks te zeggen over misdaad en dat de mensen in de betreffende flat zich minder veilig voelen. Immers hoe eenvoudig lijkt het om bij iemand die op de vijfde verdieping zijn balkondeur open laat staan een handvol papiergeld uit de suikerpot te halen.

Ik sprak gisteren met Francisco van Jole over angst. De angst die onze maatschappij beheerst. Hij was het weekend in Purmerend, ik op Texel. Het was me opgevallen dat er in die Nederlandse buitenplaatsen weinig kleur was te ontdekken, als ik op Texel de roodverbrande blondines en Duitsers even niet meereken. Toch was Texel goed voor bijna 10 procent PVV stemmers en werd de VVD de grootste partij en won in Purmerend de PVV drie zetels in de raad.

Angst voor buitenlanders heeft dus niets te maken met de aanwezigheid van mensen met een andere huidskleur dan blank, het is eerder andersom, constateerden we. Mamoudou vond het heel logisch om naar boven te klimmen terwijl er tientallen omstanders stonden toe te kijken en filmen. Het zou fijn zijn als de mensen die bij ons een veilig heenkomen zoeken wat minder hoeven te doen om geaccepteerd te worden.