In de kast is het goed toeven

Een mevrouw vlucht uit Sierra Leone. Ze komt in Nederland aan, en onderhoudt daar in het geheim een relatie met een andere vrouw. Ze wil niet terug naar Sierra Leone, omdat homoseksualiteit niet geaccepteerd wordt en tot (maatschappelijke) uitsluiting kan leiden. Er is geen expliciet verbod, maar wel zijn ‘openbare handelingen’ die samenhangen met homoseksualiteit verboden (zoenen in het openbaar, bijvoorbeeld?).

Een goede basis voor een asielclaim, me dunkt. Als iemand aanhanger is van een politieke stroming in land X, en hem wordt strafrechtelijk verboden om met openbare handelingen (manifestaties, bijeenkomsten, verkiesbaar staan) zijn sympathie te tonen, dan is dat ‘persecution’. Als iemand aanhanger is van een bepaald geloof in land Y, en het wordt hem strafrechtelijk verboden daar met openbare handelingen (bijwonen van een dienst, pamfletjes uitdelen, in de buitenlucht bidden) vorm aan te geven, dan is dat ‘persecution’. Hetzelfde geldt voor homo’s en lesbiennes.

Maar blijkbaar niet in Nederland. De Raad van State, de hoogste rechter voor bestuursrechtspraak, oordeelde dit jaar dat hoewel ‘de seksuele geaardheid een wezenlijk element van iemands persoonlijkheid is’ dit niet betekent dat de vrouw in kwestie in Sierra Leone geen betekenisvolle invulling kan geven aan haar homoseksualiteit. Met andere woorden: ook in de kast kan je prima homo zijn. Dat doet ze in Nederland immers ook.

Dit is werkelijk een absurde uitspraak, in strijd met het Vluchtelingenverdrag uit 1951 en met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Zoals professor Spijkerboer van de VU zei: ‘kan iemand een betekenisvolle overtuiging geven aan zijn godsdienstige opvatting als hij die met een paar anderen stiekem in een garage kan belijden?’ Nee, natuurlijk niet – dat accepteren we niet! Maar bij homoseksualiteit ligt dat volgens de Raad van State anders: de vluchtelinge moet zich maar gewoon weer aanpassen aan de homofobe situatie in Sierra Leone.

Deze uitspraak geeft aan hoe achterlijk Nederland soms nog is. We lijken met z’n allen zo verlicht en progressief op het gebied van homoseksualiteit, maar als het puntje bij het paaltje komt, dan hebben we (of in elk geval onze hoogste bestuursrechter) het liefst dat je niet al te veel ruchtbaarheid geeft aan je seksualiteit. Doe maar hetero, dan doe je al gek genoeg.

Dit artikel verscheen eerder op de weblog van Evelien van Roemburg