In het pak van een drugsrunner genaaid

In de nacht van zaterdag 18, op zondag 19 februari werd ik om 01:35 wakker gebeld. Wanneer ik opneem, krijg ik meteen te horen dat ik een “camerageile kankerlijer” ben. Een rat, een kanker hoeren zoon, een verraaier, ik moet dood, er zal op mijn graf gepist worden, ik moet het niet wagen om mij in Crooswijk te laten zien en ik kom zeker aan de beurt. Flabbergasted als ik ben vraag ik enkele keren wie mij belt. Het is echter eenrichtingsverkeer, het ene scheldwoord en bedreiging volgt na de ander tot hij ophangt. Ik besluit dan de laptop erbij te pakken, surf naar de website van MTNL FullColor Rotterdam en bekijk de nieuwste uitzending op hun frontpage.

Wat is er aan de hand. Op 3 februari jongstleden kreeg ik via twitter van @FullColorRdam een bericht. FullColor Rotterdam is bezig met “mogelijk” een item te maken over drugsrunners en of we hier even over kunnen bellen.  FullColor haakt hiermee aan op mijn opiniestuk; “Drugsrunners, een Rotterdams product” , welke ik voor Joop.nl schreef en tevens op mijn eigen site plaatste.

Ik bel nog geen kwartier later naar het vermeldde nummer en spreek ruim 37 minuten met Kamiel Arents van MTNL. We spreken gedurende deze tijd uitgebreid over mijn opiniestuk (vooral over de preventieve kant), mijn visie over jongerenproblematiek, de eenzaamheid als je uit het criminele milieu stapt, de uitspraken van een korpschef (onaantastbare), status en ook over een jongeman die anoniem bij FullColor Rotterdam zijn verhaal deed over het drugsrunners probleem. Ze willen hier graag een vervolg aan geven en hij vraagt of ik hieraan mee wil werken. Gezien het feit dat dit een onderwerp is welke mij aan het hart gaat stem ik hiermee in. Hij zal het bij zijn hoofdredactie neerleggen en mij hier later op 3 februari over terug bellen, of in mijn voicemail een bericht achterlaten. Dit gebeurt echter niet. Het is dan al wel de bedoeling elkaar maandag 6 februari te treffen, ze willen graag de wijken in met iemand die bekend is met de problematiek en de wijken. Ik geef aan niet met een cameraploeg door de wijken te willen lopen. Als iets vragen om problemen is, is dit het namelijk wel gezien het onderwerp. Ik geef tevens aan dat mijn ouders nog in de wijk wonen en ik hen uiteraard niet in gevaar wil brengen.

Op zaterdag 4 februari bel ik met de Centrale Bibliotheek te Rotterdam, ik vraag hen of het mogelijk is om in een studieruimte dit interview te laten plaatsvinden. De dame van de bibliotheek stemt hier op voorwaarde het rustig te houden mee in. Ongeveer een uur later belt Kamiel Arents van FullColor Rotterdam mij op, ik mis aanvankelijk dit telefoontje en bel hem terug. Hij geeft door dat hij toestemming heeft gekregen om dit interview plaats te laten vinden op maandag 6 februari. Tijdens dit gesprek geef ik aan dat we niet bij mijn ouders thuis kunnen filmen en stel de studieruimte in de Centrale Bibliotheek voor. Dit is echter geen goed idee, omdat de beelden te “statisch” zouden worden. Hij stelt een interview al wandelend door het Kralingse Bos in Rotterdam voor, hier was ik geen voorstander van. Hij bedenkt wel wat.

Op maandag 6 februari, iets over 13:00 uur, treffen we elkaar en geeft hij aan dat het interview al rijdend in een auto plaats zal vinden (in de uitzending geven zij aan dat ik alleen in een auto dit interview wilde afgeven, omwille van mijn veiligheid. Dit is pertinent onjuist!). Iets waar ik op zich geen bezwaar tegen heb, al vind ik het niet ideaal. Ik ging er nog altijd vanuit, zoals besproken, dat we het over drugsrunners en de wijkproblematiek zouden hebben. In dit kader kon ik wel begrijpen dat ze graag beelden van de wijk bij mijn verhaal wilden hebben.

We rijden bijna twee uur lang door delen van enkele Rotterdamse wijken. Ik leg gedurende deze rit uit over hoe het allemaal werkt, maar ook bespreken we geruime tijd mijn visie op gebied van jongerenproblematiek, gebruikmaking van CIE- informanten, wat er fout is aan het beleid, over jongeren in kansloze posities, ik spreek over de kruimeldealers en veelvuldig over families die er toe doen.

In de wijk Kralingen bemoeit de bestuurder (Wendy York) van de auto zich een aantal keren met het interview, ze wil graag weten hoe je dit soort jongeren herkent. Aan dit soort stereotypering wilde ik niet meewerken, omdat het aan het uiterlijk gewoon niet te zien is. Wel geef ik aan dat ik het vaak wel door hebt wie deugt en wie niet, maar let dan meer op gedragingen. Daarmee was in ieder geval de kous voor mij af.

In het Oude Noorden praat ik over de sloop van drugspanden tot een praktijkvoorbeeld van hoe het niet moet, maar wel exemplarisch is in het sociaal werk. We hebben kort te maken met een aantal jongens (bedekte gezichten) in een Volkswagen waar we voor aan de kant gaan. De jongens hebben de camera opgemerkt, staan kort stil naast de auto waar wij in zitten en slaan dan op de ramen van hun eigen auto. Hooguit twintig seconden duurde het en daarna zijn ze door gereden. De schrik zat er even in en ik zei hier, onnadenkend, over dat het zulke jongens zijn waar je altijd voor op moet passen. Ze hebben eindelijk een uitspraak van mij, om dit soort jongens te stereotyperen. Er is dankbaar gebruik gemaakt van de passerende jongens in de groene Volkswagen.

Na ongeveer twee uur filmen zetten ze mij weer af bij de Centrale Bibliotheek. Kamiel Arents en ik stappen uit, microfoon wordt terug gegeven en hij geeft aan dat hij mij zal bellen alvorens het uitgezonden zal worden. Dit is iets wat wij afspraken, omdat ik dan weet dat ik voorzichtiger moet zijn. Hij zal de dvd opsturen, ik word bedankt voor het meewerken en we houden contact.

Ik heb sindsdien niets meer gehoord van Kamiel Arents of wie ook. Ik ging er al die tijd vanuit dat het niet is uitgezonden en zou het eindresultaat wel zien als het af is. Het was ook geen spectaculair interview. Ik ben al die tijd ervan uitgegaan, zoals Kamiel Arents mij ook deed geloven, dat ik evenals de knul die vertelde over dit probleem de uitzending zou vullen.

Wanneer ik de uitzending bekijkt, zie ik dat de uitzending suggestief is, de kijker keihard bedriegt en dat de makers mij framen in het harnas van de drugsrunner zoals we die nu kennen. Letterlijk zeggen zij: “Een groot deel van de nieuwe criminelen zet zijn eerste stappen in het drugsrunners circuit. Zo ook Karim Khaoiri, die vijf jaar lang vanuit Crooswijk actief was.” Ik heb als tiener inderdaad een aantal jaren drugs gedeald, maar ben inmiddels al vele jaren uit het criminele milieu en zet mij juist in voor wijzing van het beleid, een genuanceerder debat en ageer al jaren tegen populistische politici.

De uitzending gaat over extreem geweld, over een juwelier die tijdens een overal beschoten is en hun verhaal uitgebreid tijdens deze uitzending doen. Het interview met mij, bijna twee uur, is verknipt in plusminus een minuut en geplakt in deze heftige uitzending. Als ik had geweten dat dit de opzet was dan had mijn interview met hen uiteraard nooit plaats gevonden.  Sterker nog, je moet wel heel idioot zijn, om je vrijwillig te laten framen in het harnas van de drugsrunners die nu het zuiden van het land teisteren.

Tot mijn grote verbazing zag ik dat dit op dinsdag 7 februari om 12:40 de uitzending al op uitzending gemist staat. De “mogelijke” uitzending, waarmee Kamiel Arents mij interesseerde, bleek helemaal geen mogelijke uitzending.

Later in de ochtend, stuurde ik Kamiel Arents boos een drietal smsjes. Hij reageerde o.a. via sms en geeft aan dat hij van te voren wel had aangegeven waar de focus van hun item zou liggen. Dit is pertinent onjuist. Ook geeft hij in dit smsje aan: “Ik heb je daarna nog een mail gestuurd met een bedankje, een link naar onze site en de vraag waar de DVD naar toe moest. Heb je deze niet ontvangen?” In een mail later op de avond komt Kamiel Arents (cc: Wendy York) hierop terug. De mail zoals hij beweerde verstuurd te hebben bleek spijtig genoeg nog in zijn concepten te staan. Nalatig en zijn welgemeende excuus.

Kamiel Arents, Wendy York en In-Soo Radstake vinden dat ze correct hebben gehandeld. Kamiel biedt zijn excuus voor het feit mij vooraf niet op de hoogte gesteld te hebben. In-Soo biedt zijn excuus, omdat mijn naamtitel niet klopte, hij schrijft: “Ik heb begrepen dat het had moeten zijn: “ex-drugsdealer” in plaats van “ex-drugsrunner” voor deze feitelijke onjuistheid bieden we onze verontschuldiging aan.”

MTNL wil het hiermee afdoen. Dat ik onder valse voorwendselen deze uitzending in gerommeld/geknipt ben, wat maakt het uit joh. Kortom: Niet zeuren Karim, je komt in ieder geval “goed” uit de verf!