In Nederland is praten over het weer cultuur

De weeromslag van afgelopen week deed ons vermoeden dat de zomer van 2018, die letterlijk zowat begon in mei, voorbij is. De parasol werd verwisseld voor de paraplu. Of, liever nog, voor gewoon niets. Er verschenen flink wat druppels uit de lucht in Nederland, die de stoepen en wegen plotseling van natte vlekken en plassen voorzagen. Zelden werd hier zo massaal naar uitgekeken.

Mooie bijkomstigheid was voor velen de daling van de temperaturen die gepaard ging met het vallen van het hemelse vocht, naar waarden die we in andere zomers al voor normaal waren gaan beschouwen. Ramen en deuren werden ter verfrissing tegen elkaar open gezet. Elk fris windje was meegenomen en werd opgepikt, al waren de huizen onverbiddelijk: de warmte werd grotendeels vastgehouden door ons isolatiefetisjisme.

Gesprek van de dag De afgelopen lange en warme periode stond voor velen dan ook garant voor het optimaliseren van de Nederlandse weerklaagcultuur. Het was het gesprek van de dag, binnenshuis, maar ook voor degene die zich buitenshuis waagden, op plekken waar schaduw en koel (chloor)water aanwezig was. En uiteraard waande zo’n 17 miljoen Nederlanders zich tijdenlang de nieuwe Piet Paulusma of Helga van Leur. Iedereen kreeg het gaandeweg in de gaten: deze zomer was er eentje uit het linkerrijtje van droogte- en warmtetoppertjes.

Thema’s als het verbreken van droogterecords, verdorde landschappen en tuinen, watertekorten, bosbranden, mislukte oogsten, hitteplannen, vliegend ongedierte, uitverkochte ventilatoren en airco’s, uitverkocht waterijs, uitverkocht frisdrank, aircotoerisme in winkels en supermarkten, verkoeling zoeken in Zuid-Europa, zonnecrême en after sun smeren, ouders met verkorte lontjes, kindjes met lange tenen, met z’n tweehonderddrieëndertigduizenden in de rij op Schiphol, met defecte airco’s rijden richting Frankrijk, overvolle treinen en trams richting stranden, smeltend ijs, asfalt en treinrails, schaarse schaduwplekken, malafide ligbeddenverkoop, zweetsessies, deodorantdrang, (te) zwoele nachten, huistemperaturen van dertig graden en meer, parasolmoe, parapluhoop, regendanstoerisme, smeken om koelte, vragen om nattigheid en hopen op een vervroegde herfst waren dan ook aan de orde van de dag.

Ondertussen lijkt er niets anders op te zitten dan weerloos het klimaat te ondergaan. En vanzelfsprekend weer met z’n allen uit te kijken naar de, hopelijk, warme zomer van 2019.

Cc-foto: Roel Wijnants