Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Inkopen aan de Amstel

  •  
24-11-2010
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Boodschappen doen bij een AH in het centrum van Amsterdam is als een blitzbezoek aan het oorlogsfront
Net als menige vrouw kan ik genieten van inkopen, zelfs in een supermarkt. De geruststellende overvloed aan artikelen, de onbegrensde mogelijkheden, het vooruitzicht van een persoonlijk samengestelde maaltijd… Niets daarvan in mijn plaatselijke Albert Heijn. Nederlandse grootste kruidenier wil nu ook ons land veroveren. Maar er is nog veel werk aan de winkel.
Boodschappen doen bij een AH in het centrum van Amsterdam is als een blitzbezoek aan het oorlogsfront. Het is er om te beginnen ijskoud, smerig en ongezellig. De klanten zijn onbeleefd, het aanbod is bedroevend en iedereen maakt dan ook dat ie zo snel mogelijk wegkomt. Wat een contrast met de promotieblaadjes van het concern! Daarin is de wereld van AH-klanten één gelukzalige aaneenschakeling van overheerlijke stamppot bereiden en Hollandse appeltaarten uit de oven toveren. Op de achtergrond zie je steevast mooie blonde kinderen en lief glimlachende oma’s meegenieten. Meesters in de communicatie zijn ze wel. En je moet ze nog één ander ding nageven. Inkopen doen is er naar Belgische maatstaven goedkoop. Bij de kassa moet ik geregeld maar een goeie 10 euro neerleggen voor een boodschappentas die ik nauwelijks kan tillen. Ik krijg geen tijd om alles deftig in te pakken, maar dit terzijde.
Zijn alle Amsterdammers dan veroordeeld tot dit onbeschaafde trek- en duwwerk bij het inkopen? Gelukkig niet. Er is hier een bloeiende afzetmarkt voor natuurproducten. Je hebt marktjes, je kan naar grote jaren ’70-natuurwinkels en er bestaat zelfs een yuppenversie voor de verwende stedeling die bio wil zonder de geitenwollensokken-sfeer: Marqt. Alles esthetisch verantwoord en het vriendelijke personeel weet hoe ze de veeleisende klant tegemoet moeten treden. Een verademing, letterlijk. Het is er wel duur, maar je kan alleen met plastic geld betalen dus dat zijn zorgen voor later.
AP Maar voor het écht grote shoppingplezier trek ik naar winkelparadijsjes als de Utrechtsestraat en de Cornelis Schuytstraat. Daar vind je alles wat je nodig hebt als levensgenieter, ook nog eens pal naast elkaar. Bloemenkraampjes, groentenjuweliers, kaasboeren, traiteurs en er is zelfs een patisserie die in ons land zou kunnen overleven. De winkeliers verwennen je tot op het genante af. Laatst nog bij een slager. Ik werd begroet alsof ik er al jaren kwam. Natuurlijk zou hij die Italiaanse ham flinterdun snijden, dat sprak voor zich. Het gehakt zou hij achterin speciaal voor mij vers bereiden terwijl ik van z’n pastrami proefde. Hoeveel had ik eigenlijk nodig? Terwijl ik als een echte weegschaal weer eens stond te twijfelen, zei hij het mij voor: twee ons! Ik wist niet eens hoeveel een ons was, maar het leek me perfect. En het was ook perfect. Beduusd van zoveel begrip schuifelde ik die middag met overvolle tassen over de bruggetjes naar huis. Maar eerst nog even langs de geldautomaat. Niets is hier voor niets.
Dit artikel is eerder verschenen op de website van de Belgische omroep VRT: DeRedactie.be

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.