Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Is het diep splijten van de Turkse natie wel een reden om feest te vieren?

  •  
17-04-2017
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
81 keer bekeken
  •  
Turkse Nederlanders vieren winst Erdogan
Erdogan belichaamt niet de eenheid maar de verdeeldheid, niet de samenhang maar de losgetornde naden
Een honderdtal “ja”-stemmers heeft met Turkse vlaggetjes feest staan vieren voor het Turkse consulaat. Andere aanhangers van Erdogan reden toeterend door de stad, alsof ze deel uitmaakten van een bruiloftsstoet. Dames en heren, u hebt geen reden om feest te vieren. Er heeft namelijk geen trouwerij plaats gevonden, maar een scheiding.
Natuurlijk, met zo’n nipte overwinning hebben de stemmers in het buitenland een belangrijke rol gespeeld. Misschien waren zij het zelfs die de balans nét naar de kant van de AK-partij deed doorslaan. U krijgt uw grondwetswijziging. Er is dan weinig wat Recep Erdogan nog kan stoppen. Nu breken de mooie tijden pas goed aan. De dank die president Erdogan heeft gebracht aan de kiezers in het buitenland geeft u een extra goed gevoel. Was het niet mooi dat u toch nog iets kon doen voor het land van uw voorouders, waarmee u zich ondanks die bakkerij, dat financieel advieskantoor, die supermarkt nog zo verbonden voelt? U  hebt er tenslotte een hoop familie zitten die u  niet in de steek wilde laten. Bovendien heeft u zich niet van de wijs laten brengen door al het volk dat u hier scheef aankijkt vanwege uw dubbele paspoort. U heeft een signaal willen geven, denkt u misschien, net als al die gasten die op 15 maart Wilders of Baudet stemden maar heus geen racisten zijn.
Weet u wat een Pyrrhusoverwinning is? Phyrrus was koning van Epirus, een gebied in de Balkan dat nog tot in de twintigste eeuw deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk. Deze Pyrrhus behaalde eens een overwinning op het Romeinse leger, maar hij leed zelf zoveel verliezen dat hij uitriep: “Nog zo’n zege en het is met mij gedaan.”
Denk daaraan in het uur van deze overwinning, want wij kunnen de uitslag van zondagavond ook anders uitleggen: bijna de helft van het Turkse volk is niet gediend van de fundamentele wijziging in hun staatsbestel dat nu zal worden aangebracht. Zij geloven er niet in. Zij vrezen de hervorming. Zij denken dat Turkije een duistere periode tegemoet gaat. En een belangrijke minderheid – denk aan de Koerden – zal de laatste snipper vertrouwen in de staat verliezen. Het kon wel eens een kostbare stembusoverwinning zijn geweest, zo kostbaar dat Turkije die zich niet kan veroorloven.
Natuurlijk, je kunt best met een kleine meerderheid je land regeren. Daar heeft Nederland alleen al een aantal voorbeelden van te zien gegeven. Maar dan gaat het nooit over fundamentele zaken. Dat gaat niet met 50% van de stemmen plus één. Daar heb je grotere meerderheden voor nodig. In menig land kun je bijvoorbeeld de grondwet alleen maar aanpassen met een twee derde meerderheid in het parlement. Anders gaat het feest niet door. Het Turkse besluit om van een parlementair over te stappen op een presidentieel systeem is typisch zo’n voorbeeld van een besluit dat je niet met een te kleine meerderheid moet nemen. Anders komen er problemen met het draagvlak. Dan is de macht van de president omgekeerd evenredig met zijn gezag. Dan belichaamt hij niet de eenheid, maar de verdeeldheid, niet de samenhang, maar de losgetornde naden, niet de kracht, maar de zwakte van de natie. Hij mag dan wonen in een paleis met vijftienhonderd kamers, hij is de chef van een verdeeld huis.
Erdogan heeft zijn Pyrrhusoverwinning gekregen. Tegelijk heeft hij de Turkse samenleving dieper dan ooit gespleten. Dat is eerder een reden om de vlag halfstok te hangen.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.