Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Is Erdogan nu zo dom, of doet hij alsof?

  •  
13-03-2014
  •  
leestijd 6 minuten
  •  
RTEmagicC_df1cd740a6.jpg
Met een negatieve reactie van Obama kan Erdogan zijn bewering onderstrepen dat er een buitenlandse samenzwering achter Gülens wraakactie schuilgaat
Dinsdagochtend verscheen het trieste bericht dat de vijftienjarige Berkin Elvan is overleden. Toen de politie verleden jaar het Geziparkprotest in Istanbul neersloeg werd hij door een traangasgranaat geraakt. Berkin raakte in een coma, waar hij niet meer uitkwam. Zijn dood leidde in tal van Turkse steden tot demonstraties. De begrafenis een dag later, liep uit op een massale protestbijeenkomst en zware confrontaties met de oproerpolitie.
Kemalettin Gülen Later op dinsdag kwamen zoals verwacht meer gevangenen in (voorlopige) vrijheid die vastzaten in verband met Ergenekon, de vermeende seculiere samenzwering tegen de Gerechtigheids- en ontwikkelingspartij(AKP) en de Gülenbeweging.
Ook de moordenaar Alparslan Arslan kwam vrij. Dat wil zeggen, in de Ergenekonzaak, want voor een ander vergrijp bleef hij achter de tralies. Gelukkig maar, want in 2006 vermoordde Arslan in koele bloede een rechter van de Staatsraad (Danistay) en verwondde diverse anderen. Daarbij riep hij ‘Allah is groot’. Aanklagers noemden zijn misdaad een false flag aanslag in het kader van een seculiere samenzwering. Lang niet alles is echter verklaard. 
Na zijn arrestatie legde Arslan een verklaring af waarin hij zei dat een advocaat hem had uitgelegd hoe hij de rechters kon herkennen op wie hij moest schieten. Volgens Arslan was deze Kemalettin Gülen een familielid van imam Fethullah Gülen.
Zelfs als Arslan de waarheid sprak zegt een familieverband uiteraard niet veel, maar het blijft opvallend dat Kemalletin Gülen niet werd gearresteerd. Terwijl een alledaags gesprekje met een Ergenekonverdachte destijds voldoende was om zelf als zodanig aangemerkt te worden door justitie.
Zelfs degenen die het Ergenekonproces nauwgezet volgden lijken Kemalettin Gülen vergeten te zijn, maar misschien horen we meer over hem wanneer premier Erdogan zijn zin krijgt en er een nieuw Ergenekonproces komt.
Mutah In Turbo Turkije overwoog ik de mogelijkheid dat Gülen overgaat op een ander soort onthullingen over de AKP. De AKP-gezinde journalist Rasim Ozan Kutahyali meent zijn plannen te kennen. Kutahyali wijst op artikelen in Gülens kranten over het sjiisme en het sjiitische Iran , waarbij opvalt dat hij de hierin verwoordde kritiek grotendeels verwerpt. Ook noemt Kutahyali verwijzingen in de Gülenmedia naar zogenaamde mutah-huwelijken. Dat wil zeggen, het gebruik van huwelijksverbindingen voor korte duur in Iran, waarbij mannen alle rechten hebben en vrouwen nauwelijks. Critici stellen dat mutah-huwelijken vooral om seks gaan en prostitutie kunnen legitimeren.
Erdogan vreest dat Gülen het bij zijn volgende aanval over deze boeg gaat gooien. Tegenover Kutahyali zei hij:
Onder het voorwendsel van mutah-huwelijken treffen zij (de Gülenbeweging) voorbereidingen voor een operatie tegen mijzelf en mijn regering.
Misyar Oost werden mutah-huwelijken door zowel sjiieten als soennieten goedgekeurd. Later werden ze afgeschaft binnen het soennisme. Kan wel zo zijn, maar tegenwoordig kent het soennisme haar eigen variant van mutah. Heet alleen anders: misyar. Vooral in Saoedi Arabië zijn misyar-huwelijken populair. Ook misyar kan als religieuze dekmantel voor prostitutie worden gebruikt.
De Gülenmedia hebben het wel over mutah in Iran, maar niet over misyar in Saoedi Arabië. Maar goed, Gülen en zijn club behoren natuurlijk zelf tot het soennisme. Bovendien staat Saoedi Arabië op goede voet met Gülens Amerikaanse gastheren, terwijl het met Iran precies tegenovergesteld ligt. Kutahyali heeft het overigens evenmin over misyar.
Hoe dan ook, de meeste religieuze Turken zijn onbekend met mutah en zullen er best van schrikken wanneer Gülens media onthullen dat AKP-ministers deze regeling gebruiken om de beest uit te hangen. Dat laatste hoeft niet eens waar te zijn, want de Gülenbeweging is goed in het fabriceren van bewijs. Dat hebben Gülens aanklagers wel bewezen tijdens de Ergenekon- en Balyozprocessen.
Erdogan schreeuwt in ieder geval al voordat hij geslagen wordt en dat duidt op zorgen aan zijn kant. Er gaat het gerucht dat op 25 maart iets onthuld zal worden waardoor Erdogan zich niet meer kan vertonen (zal je altijd zien dat er juist op die dag niets gebeurt…)
Latif Erdogan Uitlatingen van oud-volgelingen van Gülen zijn vaak interessant. Zoals van Latif Erdogan (geen familie van de premier, Erdogan is een veel voorkomende voor- en achternaam in Turkije).
L.Erdogan sloot zich op elfjarige leeftijd aan bij Gülen en was lang een hoge ome binnen de cemaat (gemeenschap) van de imam. Hij schreef verder De kleine wereld, een boek over de beginperiode van de Gülenbeweging. In de loop der jaren zag hij echter dingen in de cemaat gebeuren die hem er afstand van deden nemen.
Onlangs klapte L.Erdogan uit de school. Hij vertelde onder andere over een man die na afloop van Gülens preek en public zei een groot bedrag aan de beweging te zullen schenken. L.Erdogan keek er vreemd van op, want hij wist dat de man niet buitengewoon kapitaalkrachtig was. Gülen wist dat ook. Het leek een opzetje om anderen stevig te laten doneren.
Allah Gülen leidt niet aan een minderwaardigheidscomplex als het om zijn positie binnen de islam gaat. Volgens L.Erdogan meent hij dat Allah het universum voor de profeet Mohammed schiep, maar het voor hem en zijn beweging in stand houdt. Daarover zou Gülen zijn geïnformeerd tijdens een persoonlijk gesprek met Allah.
Gülen zegt verder dat Mohammed aan hem verschijnt in zijn dromen. De profeet bewoog hem ertoe om zijn volgelingen op te dragen meer te twitteren om Erdogan in een hoek te drijven. Toen een lid van een andere islamitische gemeenschap daar vreemd van opkeek, betichtte een Gülenvolgeling hem van jaloezie omdat ‘Mohammed niet in zijn dromen verschijnt.’ 
Obama Wat zou Erdogan graag zien dat Gülen naar Turkije terugkomt. Twee jaar geleden probeerde hij de imam al zo ver te krijgen en de laatste tijd daagt hij hem daar nog steeds toe uit. Gülen blijft natuurlijk in de VS. Heel verstandig, want nu het Ergenekonspul uit de gevangenis van Silivri vertrekt ontstaat daar ruimte voor nieuwe tegenstanders van de premier.
Onlangs sprak Erdogan met Barack Obama. Ik vraag me af hoe dat gaat, want Obama spreekt  geen Turks en Erdogan geen Engels. Ze zullen echter wel een manier gevonden hebben. Vroeger spraken die twee elkaar vrij regelmatig, maar sinds Erdogan dreigt met de aankoop van Chinese afweerraketten is zijn populariteit grondig gekelderd in het Witte huis.
Het gesprek ging over regionale kwesties, maar ook Gülen kwam te sprake. Op het Turkse Tv-kanaal ATV zei Erdogan:
Ik vertelde Obama dat de persoon die verantwoordelijk is voor de onrust in Turkije in zijn land woont, in Pennsylvania. Ik zei het hem duidelijk: Ik verwacht de noodzakelijke stappen. Je moet iets doen wanneer iemand de veiligheid van mijn land bedreigt.
Volgens Erdogan reageerde Obama positief en zei hij dat ‘de boodschap ontvangen was’. Een woordvoerder van het Witte Huis zei kort daarop dat Erdogans weergave van het gesprek ‘ not accurate ’ was. Dat raad je de koekoek. Is Erdogan nu zo dom, of doet hij alsof?
Erdogan zal heel goed weten dat Obamas adviseur over islamitische aangelegenheden, Dalia Mogahed (de enige vrouw in het Witte huis met een hoofddoek) Gülen prijst alsof hij Sinterklaas is.
En dan verwacht Erdogan dat Gülen zomaar door Obama zal worden uitgeleverd? Nee, echt niet. Bovendien, daar is Gülen veel te populair voor onder figuren afkomstig uit het Amerikaanse inlichtingenwezen, zoals Morton Abramowitz en Graham Fuller.
Het zit anders. Met een negatieve reactie van Obama kan Erdogan zijn bewering onderstrepen dat er een buitenlandse samenzwering achter Gülens wraakactie schuilgaat. Dat soort argumenten zal hij hard nodig hebben wanneer de imam inderdaad verhalen over Mutah-huwelijken van AKP-ministers in de ring werpt.
Peter Edel is schrijver van De diepte van de Bosporus, een politieke biografie van Turkije (Uitgeverij EPO, Antwerpen, 2012).   Volg Peter Edel ook op Twitter.

Meer over:

opinie, wereld
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.