Israël is de weg kwijt

Bent u tegen de nederzettingen, die Israël in bezet Palestina gebouwd heeft? Ik vermoed van wel. De nederzettingen vormen een ernstige schending van het internationaal recht. Onder het Statuut van Rome kunnen ze zelfs als oorlogsmisdaad worden aangemerkt.

Als u de nederzettingen afkeurt, dan loopt u het risico dat u binnenkort niet meer naar Israël kunt reizen. Er is namelijk een wet in voorbereiding die erin voorziet dat mensen die een boycot van Israël of van de nederzettingen steunen niet langer het land kunnen bezoeken.

Dat wetsvoorstel geniet brede steun in de Knesset, het Israëlische parlement. Niet minder dan 26 parlementariërs van zeven partijen hebben het ingediend, onder wie leden van Yesh Atid (leider: Yair Lapid) en Zionist Union (leider: Isaac Herzog), partijen die bij velen te boek staan als gematigd. De Likud-partij van Benjamin Netanyahu levert de meeste indieners: acht.

De ministeriële commissie in de Israëlische regering die over wetgeving gaat, heeft het wetsvoorstel afgelopen maandag goedgekeurd. Men moet nu vrezen dat het aangenomen wordt; bij een stemming in de Knesset zal het op een ruime meerderheid kunnen rekenen.

Wat is het probleem met dit wetsvoorstel? Allereerst natuurlijk dat het door en door antidemocratisch is. Het weren van mensen die voor een boycot zijn is een ernstige aantasting van de vrijheid van meningsuiting.

Maar de crux zit ‘em in het “territoriaal bereik” van het wetsvoorstel. In dat voorstel staat:

“No visa or residency permit of any kind shall be given to a person who is not an Israeli citizen or a permanent resident of the State of Israel, if he or the company, organization, or association which he represents call for the boycott of the State of Israel, as it is defined in the Prevention of Damage to the State of Israel through Boycott Act.”

De “ Boycott Act ” dateert uit 2011 en bepaalt dat Israëlische burgers en organisaties die oproepen tot een boycot tegen Israël gestraft kunnen worden. In deze wet werd Israël als volgt gedefinieerd: “… the State of Israel, its institutions or regions under its control…”

Israël heeft nooit zijn grenzen willen bepalen; door de bouw van kolonies dijt het voortdurend uit. Met de toevoeging “regions under its control” heeft de Knesset ervoor gezorgd dat het bereik van de boycotwet zich uitstrekt tot bezet Palestina, waarin de nederzettingen liggen. Israëli’s die enkel oproepen tot een boycot van de nederzettingen lopen zodoende het risico gestraft te worden.

Doordat het nieuwe wetsvoorstel net als de boycotwet de nederzettingen tot Israël rekent, zou u en mij de toegang tot Israël ontzegd kunnen worden, enkel omdat we voor een boycot van producten uit de illegale nederzettingen zijn.

Waarom dit bizarre wetsvoorstel? Waarom meer wetten, zoals de boycotwet, die Israëls democratie onnoemelijke schade berokkenen? De achtergrond is het groeiende succes van de BDS-beweging. BDS staat voor “boycots, divestment en sancties”, d.w.z. voor de inzet van deze drukmiddelen tegen de staat Israël tot Israël het internationaal recht naleeft.

De BDS-oproep vindt zijn oorsprong in 2005, één jaar na de historische uitspraak van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Dat bepaalde op 9 juli 2004 dat Israëls scheidingsmuur en nederzettingen in bezet Palestijns gebied illegaal zijn.

BDS begon als oproep en actie van meer dan honderd Palestijnse maatschappelijke organisaties. Het is een vreedzame reactie op de gewelddadige bezetting en de immense rechteloosheid die de Palestijnen al decennia teistert.

Al snel kreeg BDS internationaal steun. De Israëlische regering heeft dat aanvankelijk genegeerd en geridiculiseerd. Maar inmiddels onderkent zij dat de BDS-beweging Israëls internationale belangen en reputatie schaadt.

De Israëlische regering heeft zero reflectie op de oorzaak van de opkomst van BDS, gelegen in haar eigen illegaal en destructief beleid. In plaats van dat beleid te herzien en recht en vrede te bevorderen, richt zij haar pijlen op burgers, in Israël en erbuiten, die de rechteloosheid niet langer pikken. Daarvan zijn de boycotwet uit 2011 en het nieuwe wetvoorstel uitingen.

Waarom? Omdat Israël de bezetting niet wil beëindigen. Het wil de controle over de Palestijnen voortzetten, permanent. Nog maar een paar dagen geleden zei de Israëlische minister Eli Ben-Dahan: “Palestinians have to understand they won’t have a state and Israel will rule over them.”

En zo breekt Israël, om de bezetting voort te zetten, zijn eigen democratie af. Tot het punt is bereikt waarop ook de VVD niet met droge ogen kan volhouden dat Israël een baken van democratie is. Dat is de kant die Israël op gaat, snel en met grote stappen. Israël is de weg kwijt. Volledig.

Dit artikel verscheen eerder op de website van The Rights Forum