De Jessias en de Vorst der duisternis

Jesse Klaver was de hoofdgast in de laatste zomeruitzending van Eva Jinek. Naast hem zat zijn vriend, de documentairemaker Joey Boink. Samen incasseerden ze de winst die een week van commotie rond de roemruchte documentaire hen had opgeleverd. Klaver liet hij zich niet verlokken tot welke inhoudelijke uitspraak dan ook over het beleid van BNNVARA of NPO. Als politicus wenste hij zich niet te mengen in het beleid van de onafhankelijke politieke omroep. Hij had alles alleen maar met verbazing gevolgd.

De rest van zijn optreden was even slim, verfrissend en briljant. Terwijl de leidende politici in het land, middelbare heren die gepokt en gemazeld zijn in het Binnenhofs gedoe, elkaar achter gesloten deuren vliegen afvingen, was Klaver ondanks zijn jonge jaren de wijste, die zich niet verloor in details maar de grote lijn in de gaten hield.

Dat maakte afgelopen vrijdagavond al duidelijk hoe de Nederlandse politiek er de komende jaren zal uitzien: in een gezelschap van grijze muizen zal zich de strijd voltrekken tussen de Jessias en de Vorst der duisternis. Zij zijn allebei welbespraakt. Zij zijn jong. Zij kunnen zich verheugen in de gunst van aantrekkelijke dames. Zij hebben een verhaal met inhoud. En zij staan recht tegenover elkaar. De Vorst der duisternis heeft een voordeel aan zijn sardonische sidekick, die desgewenst ook de wijze oude staatsman kan spelen. De Jessias beschikt vergeleken met hem over een uitgebreide fractie maar daar zit niet iemand in met het speciale charisma van Theo Hiddema. Hij kan daar alleen maar de macht van het getal tegenover stellen.

Wilders, Roemer, en Asscher verbleken in de glans van deze grootheden. Misschien kan Marianne Thieme nog iets zeggen waar zij niet meteen van terughebben maar ze zal het niet verder kunnen brengen dan een bijrol op het grote toneel.

De confrontatie tussen de Jessias en de Vorst der duisternis zal zich niet alleen in de Tweede Kamer afspelen maar ook op de sociale media waar de aanhangers van de Jessias zich krachtiger zullen uiten in navolging van het schriftwoord: “Ga de weg van de kinderen van het licht. Het licht brengt goedheid voort en gerechtigheid en waarheid.”

Tegelijkertijd blijven zowel de Jessias als de Vorst der duisternis het land in trekken, de ene met zijn meetups, de ander met zijn opwekkingsbijeenkomsten om hun boodschap te brengen. Beiden hebben over de toestroom van het publiek niet te klagen. Dat komt omdat zowel de Jessias als de Vorst der duisternis een groot verhaal hebben.

De echo van die verhalen zal vooral doorklinken op de sociale media die in steeds sneller tempo van radio, tv en pers de hoofdrol overnemen als het gaat om het vormen van de openbare mening. Zowel de Jessias als de Vorst der duisternis beschikken over groeiende heerscharen die elkaar vanachter hun computers en iPad ongenadig partij geven.

Het is aantrekkelijk om vanaf de tribune dit tweegevecht tussen licht en duisternis te volgen. Het zal echter naarmate de tijd vordert, steeds moeilijker worden om neutraal te blijven. Misschien is het tegen wil en dank maar op den duur word je toch supporter. Daaraan valt niet te ontkomen. Voor wie sta je te juichen, de Jessias of de Vorst der duisternis?