Joop-debat: Weigerambtenaar geen probleem voor homo

Het COC heeft in de PVV een politieke vriend en partner gevonden om de weinige resterende weigerambtenaren buiten te sluiten dan wel op ludieke wijze aan de schandpaal te nagelen. Alsof er geen belangrijker zaken zijn waarover de homobelangenorganisatie zich druk zou moeten maken. Dat stelt Siep de Haan, bedenker en oud-organisator van de Gay Pride Amsterdam. Hij gaat erover in debat met Vera Bergkamp, voorzitter van het COC.

Kijk en luister live naar het Joop-Debat bij De Gids FM. Dinsdag om circa 11:45 uur op Radio 1. Reacties kunnen aan de orde komen in de discussie.

Tien jaar geleden, in 2001, is het huwelijk opengesteld voor mensen van gelijk geslacht. Sommigen denken dat daarmee ook alle problemen zijn opgelost. Dat is helaas niet zo. In Nederland is er een trend gaande van steeds vaker voorkomende homogerelateerde probleemsituaties, waaronder steeds meer gewelddadige delicten.

De geïsoleerde positie van jonge homoseksuele allochtonen – zij die niet kunnen aankloppen bij hun ouders, vrienden of buren – is er één van. Het gaat om gewone schoolgaande jongeren, wonend in doorsnee Nederlandse dorpen en steden, die dagelijks te maken hebben met homohaat in hun directe omgeving. Om een indruk te krijgen van hun dagelijkse thuissituatie is het goed om kennis te nemen van het indrukwekkende, onthutsende boek Mijn geloof en mijn Geluk van Imad el Kaka en Hatice Kursun (2002) met daarin 24 trieste portretten van evenzovele jonge homo’s en lesbo’s van allochtone afkomst.

Een ander probleem dat om aandacht schreeuwt, is de grote toename van fysiek geweld tegen homo’s. In Nederland gaat het om gemiddeld twee gevallen per dag. Dat is bijna achthonderd geweldsdelicten per jaar! In het ‘homovriendelijke’ Amsterdam vindt er om de andere dag een geval van fysiek geweld plaats tegen homo’s.

Geweld moet worden afgestraft. Niet door het geweld tegen homo’s strenger te straffen dan andersoortig geweld. Dat is onzin, alle geweld is immers verwerpelijk. Maar door actief en snel de daders op te pakken en direct te berechten. Als in Groot-Brittannië snelrecht kan worden gesproken bij rellen, waarom dan niet in Nederland bij geweld uit homohaat?

Het COC is de belangenorganisatie voor homo’s in Nederland. De hierboven beschreven problemen zouden voor het COC de eerste prioriteit moeten zijn. Waarom richt het COC in de media zoveel van zijn kostbare tijd aan die paar overgebleven weigerambtenaren die we in Nederland nog hebben?

De kleine groep weigerambtenaren bestaat voornamelijk uit oudere gelovigen met gewetensbezwaren op dit punt. In het televisieprogramma Uitgesproken EO kwam in augustus een van de (weinige) weigerambtenaren aan het woord – een mevrouw van middelbare leeftijd, die al ruim twintig jaar werkzaam was als ambtenaar van de burgerlijke stand in Groningen. Mevrouw vertelde dat ze op grond van haar geloof gewetensproblemen heeft met het huwen van homostellen. Ze vraagt zich af of het niet beter zou zijn wanneer een van haar collega’s het homopaar huwt, terwijl zij het heterokoppel begeleidt?

Ze heeft een punt. Dat is eerlijker tegenover het homobruidspaar. Waarom moet deze mevrouw, tegen haar geweten in, gedwongen worden het homostel te huwen, terwijl er op ieder stadhuis voldoende ambtenaren zijn die bereid zijn het homostel te trouwen? Waarom zou je als homo-organisatie zo intolerant zijn tegenover de enkele weigerambtenaar? Gay-penny wise, gay-pound foolish?

Het COC heeft wel grotere problemen dan dit. Onze onverdraagzaamheid jegens derden kan zich op een gegeven moment ook weer tegen ons keren. Is homoseksualiteit het wapen geworden in de strijd die ‘ruimdenkende’ COC-bestuurders voeren tegen de paar gelovige weigerambtenaren? Siep de Haan is bedenker en oud-organisator van de Gay Pride Amsterdam.