Kernenergie: Weer een brede maatschappelijke discussie?

Als uit onderzoek zou blijken dat tweederde van de Nederlanders bevolking ervoor is om in Afghanistan vrede en democratie te brengen. En als dat kan zonder slachtoffers zeggen we dan ook dat Nederland voor een Afghanistan missie is? Nee, dan zeggen we dat dat helaas niet mogelijk is.

De kop in De Volkskrant is op z’n minst wat misleidend.  “Tweederde van bevolking voor kernenergie”. Het uitbrengen van dit onderzoek gelijktijdig met de uitspraken van Verhagen gisteren, voor twee kerncentrales, is een timing die ik goed ken van campagnewerk bij Greenpeace. Timing dus goed gepland maar magere inhoud.

Als bijvoorbeeld uit onderzoek zou blijken dat tweederde van de Nederlandse bevolking ervoor is om in Afghanistan vrede en democratie te brengen. En als dat kan zonder slachtoffers zeggen we dan ook dat Nederland voor een Afghanistan missie is? Nee, dan zeggen we dat dat helaas niet mogelijk is. 

Hetzelfde argument geldt voor kernenergie. De kans op een ongeluk, een terroristische kernbom of grootschalige lekkage is gering maar de gevolgen kunnen overweldigend groot zijn. Afval stapelt zich op. Kleinere problemen en nearmisses bij kernenergie zijn aan de orde van de dag. Hoe meer centrales, hoe meer gesleep met splijtbare materialen over de aarde hoe meer kans dat het ergens een keer weer grootschalig mis gaat.

Een soortgelijk onderzoek naar kernenergie met soortgelijke conclusies als vandaag gepubliceerd is werd overigens een paar jaar geleden ook al uitgevoerd door Accenture. Er is dus geen verschuiving onder de bevolking maar een stabiele wens meer schone energie te hebben.  Ik heb er een paar jaar geleden nog een avond smakelijk over gedebatteerd met de CEOs van alle Nederlandse elektriciteitsmaatschappijen.

Het leuke onderdeel van mijn dinnerspeech vond ik toen ik begon met “Iedereen hier aanwezig is inmiddels wel op de hoogte van de argumenten tegen kernenergie van de natuur- en milieugroepen”. Daarop werd heftig geknikt door de verzamelde CEOs en de gastheer van Accenture. Toen heb ik ze uitgedaagd er allemaal de tafel rondgaand één te noemen.  Na enige aanmoediging deden de meesten aanwezigen het, een enkeling kon geen enkel argument over de lippen krijgen omdat ze het er inhoudelijk niet mee eens waren.

Wat blijkt wel  uit dit onderzoek van The SmartAgency? “De meeste ondervraagden vinden zon- en windenergie ideaal maar ze vrezen dat die in de komende decennia nog te weinig zijn ontwikkeld.”

Dat betekent dus serieus draagvlak bij de Nederlandse bevolking voor schone energie. Laten we dus stoppen met praten en echt beginnen met die omslag. Scenario’s van Greenpeace en recentelijk van ECF ( European Climate Foundation) onderleiding van CDAer Kortenhorst laten zien dat het technisch goed mogelijk is, dat het haalbaar is om in 2050 op 90 a 100% schone elektriciteit te zitten. Ook ECN heeft zich in die richting uitgelaten. Adviezen van de Energie Raad en recentelijk de SER wijzen in dezelfde richting. Dus geen brede discussie, niet nog meer beleidsnota’s maar de handen uit de schone mouwen.

Dat is fijn voor onszelf; we worden minder afhankelijk van landen waar we liever niet afhankelijk van willen zijn. Gratis grondstoffen voor onze elektra-opwekking en technologische vooruitgang. Het is fijn voor het milieu en klimaat en het is fijn voor onze portemonnaie. Ook zal een terrorist een windmolenpark op zee niet uitzoeken als doelwit. 

Verder er is onomstotelijk aangetoond dat niets doen aan klimaatverandering duurder uit gaat pakken dan de uitstoot wel terug te brengen.

Gisteren las ik in het Parool dat een bewoner op IJburg, nieuwe wijk bij Amsterdam, half illegaal een windmolen op zijn dak had gezet. De buren waren erg benieuwd hoe het zou gaan, niet om te gaan klagen, maar omdat zij er eigenlijk ook een wilden. Als onze leiders niet leiden dan start de energie revolutie wel van onderop.