Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Kind en seks

  •  
05-08-2011
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
199 keer bekeken
  •  
RTEmagicC_Thylane2.jpg
Mensen zijn niet geïnteresseerd in de dialoog als het gaat over kinderen en seks. Ze willen gewoon iemand de schuld kunnen geven en daarbij vooral niet naar zichzelf hoeven kijken
Zijn we bang voor pedo’s wanneer onze kindjes in hun blote billen over het strand hupsen? Of als ze in kleine bikinibroekjes in het pierenbadje rondspetteren? Seksualiseren we onze kleine meisjes als we ze laten spelen met onze lippenstift of als we ze korte rokjes aan doen? De meeste van ons zullen hierop met een hartgrondig ‘nee, natuurlijk niet’ antwoorden. Waarom gaan we dan wel steigeren wanneer een tienjarig meisje door een chique modemerk wordt gefotografeerd als een wat ouder meisje?
Eigenlijk wil ik haar naam hier niet eens gebruiken. Want dat vind ik het echte misbruik. Over de rug van een tienjarige de discussie voeren over kinderen en seksualiteit. Maar goed, haar verhaal is wel de aanleiding voor mijn verhaal, dus ik zal het vertellen.
Thylane Lena-Rose Blondeau is op tienjarige leeftijd een heus topmodel te noemen. De kranten kwamen donderdagochtend met een bericht over het mooie meisje, dochter van een bekende Franse presentatrice. “Op vierjarige leeftijd liep zij al mee in een modeshow van Jean Paul Gaultier.  Zij heeft inmiddels talloze fotoshoots gedaan en heeft op internet meerdere fansites. De populariteit van het meisje in de harde modewereld doet heel wat wenkbrauwen fronsen. Zo vragen mensen op lifestyle-websites als Jezebel en Fashionista zich af of het wel goed is dat zo’n jong meisje als verleidelijke vrouw wordt afgebeeld, zoals onlangs in de Franse Vogue gebeurde.”
Ok, zullen we ons eerst eens afvragen of het wel goed is dat het meisje op deze leeftijd fotoshoots doet en modeshows loopt? Dat is hard werken, hoor, zelfs voor de wat oudere meisjes. Fotomodellen gaan gewoonlijk rond hun 16de het vak in en zijn meestal voor hun 30ste op. Hopelijk waken de ouders van Thylane voor haar fysieke en mentale gezondheid, want dat is in eerste instantie natuurlijk hun taak. En misschien moet de modewereld zich ook eens afvragen of ze wel zo hard moet zijn, maar dat is een andere discussie.
Je wil het zo’n meisje natuurlijk niet misgunnen, al die verkleedpartijtjes en al die aandacht. Hartstikke gaaf allemaal. Het is ook volkomen normaal dat kleine meisjes op grote meisjes willen lijken, op moeders en grote zussen en al hun vriendinnen. Daar kijken ze tegenop, zij zijn het natuurlijke voorbeeld om te imiteren met hun mooie kleren, make-up, sieraden, parfums en fijne manieren van doen.
Dat vinden we, geloof ik, allemaal normaal, wat me terugbrengt op de vraag die op de lifestylewebsites wordt gesteld: is het normaal dat een modemerk een klein meisje niet alleen als een groot meisje afbeeldt, maar ook als een verleidelijk meisje?
Eerlijk gezegd zag ik het eerst niet, de seks. Want dat is blijkbaar wat mensen zien in bijvoorbeeld deze foto hiernaast. Hij zou te sexy zijn. En inderdaad, als ik wat langer kijk, ga ik het ook zien in de houding, liggend op haar buik, met de beentjes wat gespreid en de billetjes iets omhoog. In de met mascara aangezette oogopslag en getuite, roze lippen. Dat is wat mensen bedoelen, toch? Of ben ik nu de ‘pervert’? Denk ik nu als een pedofiel? Of schrijf ik dingen die een pedofiel zouden kunnen stimuleren? Is dat waar we bang voor zijn? Want dan kunnen we geen enkele foto van een kind meer publiceren en geen enkel verhaal meer over kinderen vertellen. Want wie zegt dat het de pedoseksueel niet opwindt? Laten we meteen maar helemaal geen foto’s van kinderen meer maken, want je weet maar nooit.
Kijk, zo kan je alles en iedereen verdacht maken. Sommigen zullen zeggen dat je zo wel de risico’s verkleint. Welke risico’s? Dat foto’s worden misbruikt? Of dat een kind uiteindelijk wordt misbruikt? Dat geloof ik niet.
In de nasleep van de verschillende misbruikschandalen van de laatste jaren, bijvoorbeeld in de katholieke kerk en in de kinderopvang, stellen we ons de vraag hoe en waarom het heeft kunnen gebeuren, seksueel misbruik op zo’n grote schaal, bijna onder onze ogen. Maar geen enkel antwoord op deze vraag lijkt de pijn ervan te kunnen wegnemen en dan worden we boos. De roep om vergelding en repressie begint te klinken. Steeds harder en harder, totdat een ander geluid nog maar nauwelijks te horen is.
Door een ander geluid te laten horen, kan men zich zelfs de toorn van de repressie-roepers op de hals halen, zoals schrijver A.H.J. Dautzenberg ervoer, toen hij lid werd van pedofielenvereniging Martijn. In een artikel op de website dejaap.nl zegt Dautzenberg hierover:
Ik ben lid geworden van Martijn omdat ik van mening ben dat een dialoog tot meer resultaat leidt dan het ingooien van ramen en bedreigen van mensen.”
Maar mensen lijken niet geïnteresseerd in de dialoog als het gaat over kinderen en seks. Ze willen gewoon iemand de schuld kunnen geven en daarbij vooral niet naar zichzelf hoeven kijken. In het verhaal van Thylane wijst de beschuldigende vinger naar de modewereld. Misschien ook wel naar het blad dat de ‘sexy’ foto’s publiceert. We wijzen naar de ouders die hun kind zo laten gebruiken en naar de toezichthoudende instanties die  we hiervoor in het leven hebben geroepen.
We vergeten hierbij dat misbruik eerst en vooral voortkomt uit misbruik, de dader is meestal zelf op een veel te jonge leeftijd op een ongepaste manier in aanraking gekomen met seks. En we vergeten hoeveel misbruik we in onze samenleving toestaan. Dautzenberg noemt in zijn reactie op de bedreigingen aan zijn adres het voorbeeld van de porno-industrie. De aanvoerder van de hetze tegen de schrijver zou ene Henk Bres zijn. Over hem zegt Dautzenberg:
Laten we hierbij niet vergeten dat Henk Bres samen met pornoster Kim Holland een pornoprogramma presenteert op een betaalzender. Biertje in de hand, verlekkerde blik, waarom ook niet… Is het niet zo dat een substantieel deel van de meisjes die in de prostitutie of porno-industrie terechtkomt een verknipte relatie met het lichaam heeft, soms veroorzaakt door seksueel misbruik in hun kindertijd? Een duidelijk staaltje van dubbele moraal, als je het mij vraagt.”
Laten we onze seksuele moraal dus niet zoeken in bladen en andere media, maar in onszelf. Zoals ik eerder zei, zijn wij het allereerste en meest lichtende voorbeeld voor onze kinderen. Helaas is het zo dat ook het geven van het goede voorbeeld niet in alle gevallen zal kunnen voorkomen dat een kind slachtoffer wordt van misbruik. Maar je kind een gezonde (seksuele) moraal meegeven (geen misbruik maken van mensen) kan wel voorkomen dat het dader wordt. En dat draagt, als je het mij vraagt, zeker bij aan het verminderen van het aantal slachtoffers in de toekomst.

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.