Kroningsgedicht

Vaak dachten we sprookjes Die starten met honderd en één Schoten: zijn slechts de intrede Over een vlak, rijk land Waar u heerser bent

Wij herkennen, gedurende de jaren In u, ons –de onbeteugelde gereserveerde, man met fouten die, goedlachs groeit, erkent en leeft in zichzelf –met ons

Gelijk wit paard en prins Op tribunes- als vader & In zijn kersverse rol

We zien slechts een mens Thans onze Koning

In Oranje Ranja-straten Huldigen wij u als hoeder Onderwijl u de credenstafel En regalia beblikt met Gekleurde-Nassau ogen

Wij vieren sprookjes Ze zijn echt, vandaag Onder een luid applaus Mogen wij er deel van zijn

Leve Koning Willem-Alexander!