Kruipend sperma

De grootste trots van een man, zijn vermogen leven voort te brengen is geen Olympische Gouden medaille zwemmer maar een blind, onhandig slijkspringertje. Miljoenen blinde onhandige slijkspringertjes, dat dan weer wel.

De man, die het vrouwelijk geslacht in alle sportieve opzichten overtreft, laat het in de baarmoeder op een essentieel punt eigenlijk een beetje afweten. Zijn mannen overtreffend in alle sporten, ze lopen harder, springen verderen hoger, maar bij de voortplanting modderen ze een beetje aan.

Ik zie het voor me, spermacellen die zich traag voort kruipend bewegen en daarbij ook nog tegen elkaar opbotsen in die donkere warme omgeving, zonder te weten waar ze heen moeten. Op de tast op zoek naar de hoofdprijs.

Ik geef het je te doen. En dan ook nog kruipend.

En dan gaat het ook nog over gezonde spermacellen, ik vraag me af wat de ongezonde zaadcellen doen. Draaien ze doelloos rondjes? Liggen ze voor apegapen of keren ze om en proberen ze kruipend terug te keren naar de bron? Het is toch wat in die baarmoeder. Geen ultieme zwemwedstrijd maar een horde doelloos dobberend zaad dat zich amper weet voort te bewegen in de ultieme oeromgeving. Het lijkt de realiteit wel.

Waar mannen onzeker over zijn, is de vrouw. Mannen begrijpen vrouwen niet, en dat terwijl we zo doorzichtig zijn als een negligé. Mannen raken al snel de weg kwijt in de ondoordringbare gedachtegang van een vrouw en als gevolg daarvan gaan ze minder hard lopen en zich trager bewegen. Uiteindelijk bereiken ze kruipend hun doel wel, maar het pad gaat niet over rozen.

Het is eigenlijk allemaal zo logisch.

Dit stuk is overgenomen van Debby’s blog