Kunstenaar van het jaar

Ergens in juni. De online oproep die ik nu al op 3 verschillende websites was tegen gekomen begon te irriteren: Een verkiezing die moest bepalen wie de ‘kunstenaar van het jaar’ was. In een van de e-mails die ik ontving over dit gebeuren stond een link naar een licht geel gekleurde website waarop je een willekeurige naam kon intikken als zijnde ‘beste kunstenaar’. De lijst met reeds genomineerden voorspelde niet wat de wedstrijd-titel beloofde.

Sterker nog: Van deze digitale verzameling vol pretentieus amateurisme werd ik zo recalcitrant dat ik mijn eigen naam invulde en een oproep op mijn website plaatste met het verzoek: ‘stem op mij’. 

Ik bekijk mijn eigen website niet dagelijks en die hele verkiezing was al gauw uit mijn gedachten. – Tot de postbode mij een paar maanden later een brief bracht met felicitaties: Ik behoorde tot de top 100 van meest gewaardeerde kunstenaars in Nederland.

Nu moet u weten dat er op dat moment echt niemand-niemand op de hoogte was van mijn bestaan – laat staan van mijn werk, dus een vermelding in deze top 100 maakte op mij wederom een tamelijk ongeloofwaardige indruk betreft deze verkiezing. 

Ik deed er niets mee. Ik was net aan een nieuwe master studie begonnen aan het Sandberg Instituut en dit slokte al mijn tijd op. 

Tot ik een e-mail ontving van ‘de organisatie’: Binnen 2 weken zou bekend worden gemaakt wie in de top 8 van meest gewaardeerde kunstenaars van Nederland zou staan en mensen konden via de website op hun favoriet stemmen: Of ik mijn fans daar op attent wilde maken.     

Pardon?

Ik klikte op de bijgevoegde link en staarde naar de lijst genomineerden. Op een Corneille en een Karel Appel na had ik nog nooit van deze mensen gehoord dus nieuwsgierig klikte ik wat namen aan en zocht naar informatie op het net. Ik stuitte op een mevrouw die in een creatief centrum aura’s van dode kinderen schilderde. Op haar website vroeg ze de ouders van overledenen op haar te stemmen als zijnde de beste kunstenaar van dat jaar.

Een lijst reacties onder haar oproep liet zien dat de waardering voor het ‘contact’ met de doden veelal groot genoeg was om met overtuiging te bevestigen dat men haar inderdaad erkende als beste artiest.

Een tweede geval betrof een uitbundige dame van rond de 30 die actief op diverse datingsites nog-net-niet-naakt foto’s van zichzelf had geplaatst met daar naast een link naar de verkiezing. “Of alle nu opgegeilde mannen ook nog even op haar wilden stemmen.” 

Mijn desinteresse was verdwenen en had plaats gemaakt voor overwinningsdrang. Als deze mafkezen al in aanmerking kwamen voor de titel van ‘kunstenaar van het jaar’ dan kon ik dat helemaal! 

Prompt besloot ik een foto te maken van mijzelf in uitdagende pose met ontblote borsten en stuurde het exemplaar naar een groot Brits weblog met de vraag of zij hun bezoekers attent wilden maken op mijn deelname in de strijd.

Ik belandde in de top 8. 

Er kwam een tentoonstelling en een gala. Deftige mevrouwen en meneeren die te veel geld wilden betalen voor hun aanwezigheid zouden nu hun stem uit brengen. Een vriendin liep rond met camera en ondervroeg de aanwezigen: “Op wie heeft u gestemd en waarom?” – Ondertussen deelde ik lollies uit ingepakt in foto’s van tiener pornomeisjes. 

De meesten stemden op Corneille omdat ze werk van hem bezaten en de ‘kunstenaar van het jaar’-titel op zijn naam zou de collectie meer waarde geven.

Daar werd goed over nagedacht. Anderen waren gecharmeerd van de eetbare porno en gaven hun stem aan mij. 

Helaas. Ik moest het doen met een gedeelde 2e plaats. Corneille won 10.000 euro en de prijs voor de meest veelbelovende kunstenaar van het jaar ging naar ‘Jaques Tange’: Een Noord Hollandse Corneille rip-off schilder wiens ambitie een vervolg moest zijn op de illy koffie kopjes. 

Het jaar daarop was hij de kunstenaar van het jaar en ik geloof dat Ans Markus ook een keer won.

Lees ook: “U maakt een geforceerde indruk”

De Duitsers zijn uitgeschakeld en andere waargebeurde verhalen beleefd en verteld door een meisje met de zelfbedachte naam TINKEBELL.

Hoe je aangestaard kunt worden door een muis met een feestmuts op. Welke types tegenwoordig kaas maken. Mannen die vermeden moeten worden om de viezigheid op hun piemel. Hoe je aangeklaagd kunt worden door depressieve hondenbezitters. Waarom je een psychiater ook preventief kunt bezoeken. Over Boy. Over niet opgegegeten boterhammen. Over alleen zijn. En ook: Wat hamsters, politiek en portretschilderkunst met elkaar te maken hebben..

Volg Tinkebell ook op Twitter