Kwestie van vertrouwen

Voor de duidelijkheid: Het stelen van slakken uit de kunstinstallatie van TINKEBELL. in Villa Zebra op woensdag 3 oktober jl. door presentator Dave van der Wal van RTV Rijnmond gebeurde met voorbedachten rade, zonder medewerking van Villa Zebra.

De verslaggever van RTV Rijnmond maakte ons duidelijk dat hij een reportage over de tentoonstelling ‘Ah, wat lief!’ wilde maken. De omroep kwam natuurlijk ook voor de slakken waar afgelopen dinsdag in het Algemeen Dagblad ophef over is begonnen. Lees over hun aanpak op Joop.nl.

Dave suggereerde dat hij de aanpak van de correspondent van het Algemeen Dagblad overdreven vond. Hij vond het ook vreemd dat de Dierenbescherming de slakken zelf nog niet eens gezien had. Afijn, Rijnmond ging het anders aanpakken. Hij wilde met mij door de tentoonstelling lopen en me al pratend filmen. U weet wel hoe dat gaat: mij op een mooie plek zetten, camera positioneren, gesprekje houden, aanwijzingen geven waar we daarna naar toe lopen, camera op andere positie, stukje opnieuw, shot dichtbij en aan het einde nog wat shots schieten van kunstwerken. Zo waren we een uur bezig.

U kunt zien wat hiervan overgebleven is. Of liever gezegd: wat zij er van gemaakt hebben : Het is een James Bond-achtig filmpje, dat tot onze grote verbazing en ontsteltenis eindigt met het ongevraagd meenemen van 2 slakken uit de kunstinstallatie van Tinkbell. Dat is een diefstal. Wij zijn altijd bereid om met iedereen te praten over de kunst in ‘Ah, wat lief!’ maar RTV Rijnmond had achter onze rug om een bizarre actie bedacht en uitgevoerd.

Als RTV Rijnmond meer had laten zien van de opnames, had u gesprekken gezien zoals wij die dagelijks in Villa Zebra voeren bij kunstwerken. Verslaggever Dave die al pratend en kijkend naar een kunstwerk steeds op andere gedachten komt. Bijvoorbeeld bij het werk van Merijn Bolink waar een kangoeroe onder een boomstam ligt: De boom is omgevallen en heeft de kangoeroe bedolven, hij overleeft het waarschijnlijk niet. Maar zijn kop ziet er niet angstig uit. Zijn houding is ook niet terneergeslagen, er spreekt juist kracht uit. De poten zijn groter verbeeld dan ze in werkelijkheid zijn en als je goed kijkt naar de arm lijkt de kangoeroe zichzelf af te zetten tegen de boomstam. Het zou best kunnen zijn dat hij er levend en wel onder vandaan kruipt. De kangoeroe doet wat dat betreft denken aan een cartoon, waar ook vaak alles weer op z’n pootjes terecht komt.

Dat doet kunst met je als je een open houding hebt en je nieuwsgierig blijft. Je ontdekt het samen als je open vragen stelt en met elkaar een gesprek voert. Dergelijke gesprekken kunnen alleen gevoerd worden als je elkaar vertrouwt, vooral als je met kinderen werkt is dit belangrijk. Bij Villa Zebra breng ik met kunsttentoonstellingen het gesprek op gang, in de breedste zin over jezelf, de ander en de maatschappij.  Wij hebben ‘Ah, wat lief!’ speciaal voor kinderen met zorg samengesteld.

Ik heb een open gesprek gehad met Tinkebell, zo ook met de andere 19 kunstenaars die aan de tentoonstelling meewerken. Ik heb dit gesprek gevoerd zonder een vooroordeel dat gebaseerd is op haar eerdere werk. Het werd een gesprek waarin zij direct de kern van de tentoonstelling ‘Ah, wat lief!’ oppikte en een installatie bedacht. Een installatie waarmee ze geen dierleed wil veroorzaken.

Ik vertrouw er op dat de kunstwerken die onderdeel zijn van ‘Ah, wat lief!’ een gesprek op gang brengen waarin we onszelf als mens een spiegel voorhouden. Hoe gaan wij om met dieren? Hoe reageren wij als mens en welke ‘mechanismen’ spelen hierin een rol?

Mensen die zich van nature inleven, die menselijke eigenschappen projecteren. Dat bepaalt mede onze omgang met dieren, maar ook onze omgang met elkaar. Zo ben ik een mens die, als mij wordt voorgespiegeld dat er een reportage gemaakt wordt en ik daarvoor een uur gefilmd wordt, er op vertrouw dat er geen thriller van gemaakt wordt. En dat er al helemaal niet achter mijn rug om een diefstal plaatsvindt.

Helaas is mijn vertrouwen gisteren even geschaad. Maar ik ben het niet verloren. Anders zouden we in Villa Zebra ons werk niet meer kunnen doen. En dat ga ik nu weer doen met de tentoonstelling ‘Ah, wat lief!’.