De valstrik van etnisch profileren

“Je moet het niet persoonlijk opvatten”, zeggen ze. “Het is niet zo bedoeld. Waarom wil je dat niet begrijpen?” Dat krijg je te horen als jouw huidskleur, jouw godsdienstige overtuiging of jouw etnische afkomst in verband wordt gebracht met het kwaad in de wereld. Geert Wilders gaat hierin voor door strijk en zet te beweren dat hij strijdt tegen de islam maar niet tegen de moslims. Hij heeft in dit opzicht veel navolgers gekregen, in allerlei hoeken van het politieke spectrum. Zo hoeven – lees je – joden zich om hun persoonlijk lot geen zorgen te maken als zij horen dat de apartheidsstaat Israël moet worden geliquideerd. Eveneens zijn de betogen tegen white privilege natuurlijk niet tegen individuele blanken gericht.

Toch wordt hier door veel blanken uiterst pissig op gereageerd. Net zoals Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond niet in verband wensen te worden gebracht met criminelen die een berberse of een Arabische achternaam dragen. Of zoals mensen met roots in het Caribisch gebied het verdommen om zich te laten associëren met de daden van Bouterse of van zwarte pipa-zwaaiers die de avondwinkel overvallen. Of zoals moslims die worden getrakteerd op een smalend “en het heeft natuurlijk niets met de islam te maken”,  vermoeid de schouders ophalen  als weer een of andere godsdienstwaanzinnige een bom heeft laten afgaan. En zowat alle joodse instellingen, tenslotte, hebben zich voor de veiligheid achter barricades verschanst.

Je moet het niet persoonlijk opvatten, zeggen ze. Laat je geen rad voor ogen draaien: het is wel voor jou bedoeld. Het getuigt van een scherp politiek bewustzijn als je zulke aanvallen juist persóónlijk opvat. Ikzelf doe dat altijd, tenzij er bij staat “behalve Han van der Horst”. En ik beveel die houding dringend bij iedereen aan.

Wij gaan een gevaarlijke tijd tegemoet. Veel kiezers zullen op 15 maart hun stem uitbrengen, niet om aan te geven welke stroming zij ondersteunen, maar om wraak te nemen en om af te rekenen. Keus genoeg. Er zijn inmiddels tal van partijen die beweren dat de problemen in ons land veroorzaakt worden door nauw omschreven soorten mensen. Zij zijn de dragers van white privilege , zich niet bewust van hun eigen superioriteitsdenken. Zij kunnen worden aangemerkt als Marokkanen. Zij zijn asielzoekers of zij noemen hun God Allah. Het partijprogramma van de PVV brengt deze manier van denken, dit afgrenzen tegen het kwaad dat in bepaalde mensen zetelt, het meest pregnant tot uiting. Maar zij zijn de enigen niet. Wie het kwaad raciaal, etnisch of in de context van wereldgodsdiensten positioneert, kan het niet bestrijden zonder mensen aan te pakken op grond van hun huidskleur, hun afkomst, hun achternaam, hun geloofsovertuiging. Hierop zal de tegenwerping volgen: “Dat van die moslims geldt niet want in Allah geloven is een keuze.” Klopt. Het gaat echter niet aan om alle moslims in verband te brengen met de misdaden die door enkele fanatici onder hen zijn gepleegd. Net zoals het onduidelijk is waarom een synagoge of een joodse school in Nederland scherpe bewaking nodig heeft, wanneer de strijd gaat tegen het onrecht dat de staat Israël, een uur of vier vliegen hiervandaan, woedt.

Terzijde: ik ben op grond van mijn katholieke afkomst nimmer aangesproken op de terreurdaden van het Ierse Republikeinse Leger, dat toch echt opkwam voor mijn geloofsgenoten op dat groene eiland.

Hoe je het ook wendt of keert, wij hebben hier te maken met etnisch profileren. Een groeiend deel van de Nederlandse burgerij heeft etnisch profileren omarmd als oplossing voor alle problemen en als politiek principe. Dan maakt het niet uit of men die overtuiging uitdraagt in losse kreten, in columns of in wetenschappelijk ogende analyses zoals Gloria Wekker, Thierry Baudet of Martin Bosma dat doen. En ook niet of men zich bij dit smerig bedrijf als links of rechts profileert.

Vat het persoonlijk op als je huidskleur, je afkomst, je godsdienst in een kwaad daglicht worden gesteld. Laat je niet etnisch profileren. Door niemand. Nooit. Nergens. En zeker niet in de politiek.