Laat ze niet buiten de boot vallen

Vandaag zullen velen de beelden van de Gay Pride in Amsterdam op het journaal aan zich voorbij zien trekken. En net als andere jaren zullen mensen thuis voor de televisie hardop zich afvragen ‘of dat allemaal wel nodig is’. Veel ouders hebben vast een keer een grap gemaakt over al die roze strings op de grachten. Duizenden onzekere pubers horen deze grappen en grollen jaar in, jaar uit tandenknarsend aan. Die pubers twijfelen gemiddeld 3,5 jaar lang over hun seksuele voorkeur, horen op school ‘homo’ als scheldwoord gebruiken en doen bijna 5x vaker dan andere jongeren zelfmoordpogingen. Volwassenen, laat deze lesbische, homo en bi jongeren niet langer buiten de boot vallen. Kijk met ze naar de Canal Parade en praat over seksuele diversiteit.

Als kinderen uit de kast komen reageren de meeste ouders met “Dat dachten we eigenlijk al”. Kennissen van me hadden bijvoorbeeld gemerkt dat hun zoon plotseling naar GTST ging kijken toen er een homo-verhaallijn in kwam. Pubers zijn meestal stomverbaasd als hun vader of moeder zoiets zegt: “Maar mam, als je het al wist waarom zei je dan niks?” Ouders verwachten op hun beurt dat hun kind er zelf over begint. Maar de meeste pubers durven dat niet. Ze laten hooguit een gay-magazine in de kamer rondslingeren in de hoop dat pa of ma er over begint.

In Nederland wordt veel gepraat over homo- en biseksualiteit, maar dieper dan de nieuwe outfit van Gerard Joling gaan de meeste gezinsgesprekken niet. Wat houdt ons tegen? In mijn werk zie ik dat niet alleen ouders, maar ook veel docenten en jeugd-hulpverleners niet gewend zijn te praten over seksuele en gender diversiteit. In cursussen vertellen professionals dat ze er niet naar vragen want “dat is aan de jongere zelf”. Of “stel dat ik het mis heb?” Maar waarom zou het erg zijn als je het mis hebt? Is een homo- of biseksuele voorkeur dan toch iets om je voor te schamen? Keer op keer blijkt dat de LHBT-emancipatie in Nederland juist op cruciale plaatsen zoals de jeugdhulpverlening nog lang niet voltooid is.

Gebruik de Canal Parade voor een echt gesprek! Als je de uitzending goed bekijkt zie je juist de enorme diversiteit onder lesbische vrouwen, homo’s, bi’s en transgenders:  naast de partyboys in luchtige pakjes, zie je lipsticklesbo’s en tuinbroekpotten, gender-queer activisten, zelfverzekerde transgender tieners, keurig in de maat dansend kantoorpersoneel, en vrolijke gezinnetjes met twee mama’s of twee papa’s. Mannen, vrouwen, plus alles daar tussenin, jong en oud, christen en moslim, homo, bi en hetero. En richt je niet alleen op de ‘blote boten’. Een jongen die ik ken zei: “Ik wist al heel lang dat ik op jongens val maar ik dacht dan moet ik op een boot in roze kleding en dat leek me helemaal niks. Dus hield ik mijn mond”.

Uw gesprek hoeft niet ingewikkeld te zijn. Vraag of hij of zij ‘misschien al weet of jongens of meisjes leuker te vinden’. Of nog simpeler: welke boot het leukst is. Maak seksuele diversiteit écht bespreekbaar en voorkom dat een grote groep jongeren juist door de terughoudendheid van volwassenen buiten de boot vallen.

Hanneke Felten, projectleider LHBT bij Movisie en maker van Iedereenisanders.nl.