De langzame ideële zelfmoord van links

De formatie is blijven hangen in de tijd van Wim Kan, zonder internet en in een landschap van polderen. Links maakt zichzelf kansloos. Dat had ook op één principiële dag in april gekund. Straks staat er weer een liberaal-confessioneel kabinet, waar rechts van smult. Nederland is geen uitzondering. De principes zijn verstikkend. Er is een ander links geluid nodig, ook een snellere formatie.

Terwijl de wegen van internet zo snel zijn dat nepnieuws niet meer van echt is te onderscheiden heeft Nederland formatiebesprekingen die passen bij de snelheid van een oudejaarsconference van toen. Ieder mens die de politiek een beetje volgt wist, na de uitslag in maart, dat er drie thema’s waren die konden breken of maken. Inkomen, klimaat en migratie. Het is geen hogere staatskunde.

Waarom dan toch 61 dagen gesprekken voeren, in een vierdaagse werkweek? Omdat het zwarte pieten de beste mogelijkheid is om gezichtsverlies te beperken en de ander de schuld te geven.

’’We hebben er alles aan gedaan.” De onderhandelaars wilden waarschijnlijk niet genoeg omdat partijbelangen weer boven die van een land, de burgers, de dieren en het milieu zijn gesteld.

Heeft GroenLinks te weinig compromissen willen sluiten of hielden VVD en het CDA-voet bij stuk om geen stemmen kwijt te raken aan de PVV en het FvD? Waarschijnlijk is het allebei waar. Alleen, het grote probleem is dat GroenLinks zichzelf en de zaken waar zij voor staan geen dienst heeft bewezen. De kans dat er nu een harder beleid komt voor migranten, de lagere inkomens, de kwetsbaren, de dieren en het milieu is levensecht groot.

Rechtse wereld Zo is progressief links steeds geen partij meer in de zestien landen met de meeste macht en invloed in de wereld. Een verdwaalde sociaaldemocraat in Italië, daar moet links het mee doen. De macht is in handen van dictators, christendemocraten, neo-liberalen, conservatieven en een enkele vrije markt communist. Niet omdat het volk, in meerderheid, zo graag rechts beleid ziet, maar omdat links het zichzelf zo verdomd principieel moeilijk maakt. Iedere keer weer.

In Amerika is er niet eens links. De democraten zijn rechtser dan de VVD. In Engeland lachen de conservatieven iedere dag zolang Jeremy Corbyn het ze mogelijk maakt om monsterzeges te behalen. Merkel stevent af op een volgende termijn en in Frankrijk… monsieur president Hollande deed niet eens mee aan de verkiezingen.

Links en rechts zijn geen dode begrippen zolang er linkse en rechtse thema’s bestaan. Net zoals er conservatieve en progressieve keuzes bestaan. Links is niet dood, links drinkt zichzelf in coma met verdwaalde stugge muurvaste idealen uit een verleden.

Niet zo best voor het klimaat, mensenrechten, armoedebestrijding, werklozen, vluchtelingen, dierenwelzijn en het tegengaan van milieuaantasting.  Onvoldoende compromissen willen sluiten en tegelijkertijd vooral kijken naar de eigen idealen als religieuze orthodoxe beginselen maakt linkse politiek uitgespeeld. Hoe lang blijven de linkse partijen nog vasthouden aan deze politiek uit de 20ste   eeuw?

Metamorfose De PvdA, SP en GroenLinks hebben een metamorfose nodig van hun ideeën en politiek bedrijven. Net zoals hun zusters en broeders in andere landen. Er zijn waarachtig nog genoeg linkse kwesties op de terreinen zorg, inkomen, macht, discriminatie en (on)gelijkheid.

Maar deze thema’s worden in de 21 ste  eeuw overruled door globalisering, veiligheid, migratie en integratie. Daar zijn linkse partijen niet meegegaan met de tijdsgeest en de ontwikkelingen. Steeds weer hameren op principes en idealen en steeds meer en meer het wegglippen van macht en invloed om deze keiharde onhandelbare idealen te verwezenlijken.

Socialistische en sociaaldemocratische partijen hebben van rechts de ideeën van deregulering, privatisering, de vrije markt en zelfredzaamheid overgenomen. Waardoor de tweedeling van arm en rijk alleen maar is toegenomen.

Die combinatie is dodelijk voor links. De bureaucratisering van beleid en de progressief linkse principes waar compromissen onmogelijk zijn.

Een revival van linkse politiek kan alleen plaatsvinden als er kritisch wordt gekeken naar het eigen beleid van de vorige eeuw, een haast neoliberaal beleid en naar een herijking van realistische politiek op de terreinen waar veel mensen zich zorgen over maken: veiligheid, migratie en integratie.

Een ont-bureaucratisering en de-institutionalisering, meer aandacht voor klassieke linkse thema’s en oog voor zorgen van mensen op culturele kwesties als migratie en integratie. Daar is een fatsoenlijk, humaan en sociaal beleid nodig en mogelijk.

Links moet zo meer linkse politiek voeren op de klassieke thema’s en meer open staan voor compromissen op de issues van globalisering. Zodat linkse alternatieve politiek weer een optie wordt om idealen stap voor stap te verwezenlijken. En graag snelle onderhandelingen met het mes en de wijn op tafel in een paar weken omdat je weet dat falen slechts leidt tot een ontnuchterend beleid dat je niet wilt.

Het ontwaken van links uit dromen van weleer mag nu weleens gaan plaatsvinden. In Nederland, in Europa en de rest van de wereld. Of willen we blijven leven in de wereld van rechts conservatisme in een naderende dystopie? Dan kun je wel zeggen ‘’ik had gelijk en sloot geen akkoord’’ maar dan is het wel te laat.