Lastige wijven

Anne Hidalgo. Virginia Raggi. Manuela Carmena. Marianne Borgen. Vier vrouwen, alle vier burgemeester van één van de achtentwintig hoofdsteden van de Europese Unie: respectievelijk Parijs, Rome, Madrid en Oslo.

Wie een beetje handig met Wikipedia kan omgaan, ontdekt net als ik dat zeventien Europese hoofdsteden al eens een vrouwelijke burgemeester hebben gehad, of nog steeds hebben. Achttien, als we de tijdelijke benoeming – twee maanden – van Marina Ferreira in Lissabon meetellen. En dan heb ik Oost-Europese burgemeesters uit de communistische tijd niet meegerekend.

Niet alleen in landen waarvan we denken dat ze vooruitstrevend zijn op het gebied van evenredige vertegenwoordiging, zijn vrouwelijke burgemeesters vanzelfsprekend. Natuurlijk staan Helsinki, Stockholm en Kopenhagen op de lijst, maar ook Sofia, Nicosia en Ljubljana. Londen en Berlijn ontbreken. Net als Amsterdam.

Amsterdam, mensen. De stad waar alles kan, weet je nog? Dat progressieve en vrijgevochten bolwerk, waar generaties Europese jongeren naartoe zijn getrokken om te ontsnappen aan alles wat naar traditie en conservatisme stinkt. Nog nooit stond er een vrouw aan het roer van dat zooitje ongeregeld aan het IJ. Ik weet ook wel dat het veel te laat is om nog de goede sier te maken in het buitenland met een vrouwelijke burgemeester, maar dat zou ook niet de reden moeten zijn om er eentje te benoemen.

Den Haag ging de hoofdstad onlangs voor en Utrecht was er al heel vroeg bij met Lien Vos in 1981. Verder is het armoe troef in Nederland, waar de post van burgemeester vooral een parkeerplaats lijkt voor uitgerangeerde politici. En dat zijn gezien onze bestuurscultuur eveneens vooral mannen.

Misschien ook niet verwonderlijk, want 70 jaar na dato wordt de eerste vrouwelijke burgemeester van ons land, Truus Smulders-Beliën van Oost-,West,- en Middelbeers, nog steeds weggezet als een lastig wijf. Het is niet direct een blijk van een cultuur die vrouwen hartelijk welkom heet.

Maar Amsterdam, zeg ik als Rotterdammer met volle overtuiging, verdient een lastig wijf. Grappig, ha ha, maar ik meen het. Dan hebben ze ook eens iets voordat Rotterdam het heeft.