Lieve majesteit, Beatrix, Koningin der Nederlanden

Het is vandaag een week geleden dat uw zoon, prins Friso, bedolven raakte onder een lawine. Wat een mooie tijd in Lech had moeten zijn, zoals dit ieder jaar was, is verworden, zoals we hebben vernomen, tot een regelrechte nachtmerrie.

In de afgelopen week is er veel geschreven en gesproken over u, uw zoon, onze toekomstige koning Willem Alexander, uw schoondochter prinses Mabel, uw zoon prins Constantijn en nog vele anderen waaronder de skivriend van Johan Friso. Bij gebrek aan informatie is men op de proppen gekomen met veel non-informatie, mogelijke feitjes van je-weet-wel-een-betrouwbare-bron en informatie die mij, als kijker vrij hard raakte.

Bij EénVandaag ging het bijvoorbeeld over het overlijden van de vader van uw schoondochter, prinses Mabel. Waar dit voor nodig was is mij een raadsel, maar het raakte mij en niet omdat ik dit nu zo graag wilde weten. Het raakte mij, omdat werkelijk alles, bij gebrek aan informatie, met de kijker gedeeld ‘moest’ worden. Of het nu ging over wat hij had moeten doen die bewuste dag tot aan uitspraken die hij als kind deed over zijn broer ‘Alex’.

Experts kwamen overal aan het woord, de ski-airbags werden gepromoot, openheid naar de kinderen toe werd evenals voortzetting van het normale leven door een pedagoge – verbonden aan het Expertisecentrum Omgaan met Verlies – geadviseerd en weer iemand anders die zich hiertoe geroepen voelde, hield een eenmanswake.

Van het woord wake werd ik kriebelig, ik vroeg mij af waarom dit het vermelden in een krant waard was. Uiteraard, het kan nog botter en lomper. Zo gebruikt de Volkskrant in één van haar koppen het woord ‘fatale’. Waarom het nodig is, is mij de vraag, maar kennelijk is de plicht de lezer te informeren met correct nieuws van ondergeschikt belang. Het woord ‘fatale’ impliceert, evenals het woord wake ten slotte dat iemand al heen is gegaan. Dat dit allerminst het geval is, dat zij dan maar zo.

Alles wordt op alles gezet om de lezer te informeren. Het is een journalistieke plicht, want wat als, ja, wat als informatie die er wel degelijk is, niet gedeeld wordt met de abonneehouder. Wat dan? Alsof het kiezen is tussen twee kwaden. Enerzijds uw en het privéleven van uw familie en anderzijds de belangen van abonneehouders. Zelfs geen nieuws is nieuws, voor welk dilemma stonden hoofdredacteuren toen zij geen nieuws tot nieuws promoveerden?

Uw zoon, prins Willem-Alexander, botste met een journalist van persbureau AP. Hij snauwde hem toe: “Heb je dan geen enkel respect?” Wat hier aan vooraf ging weet ik niet, het interesseert mij ook niet. Dat het gezegd is, geeft al te denken. Ik las dit overigens op de site van BN/DeStem, maar wiens wenkbrauwen hiervan gaan fronzen moet verder lezen. Zo wordt hierover geschreven: “Het incident illustreert hoe zowel de pers als de koninklijke familie worstelt met het uitblijven van nieuws over de gezondheid van prins Friso.” Het is geen informatie van BN/DeStem zelf, nee dit werd vermeld op de site van de Volkskrant.

In ditzelfde stukje wordt gemeld dat fotografen en cameramensen zich openlijk generen voor het leed dat ze vast moeten leggen. Ik heb deze zin enkele keren opnieuw moeten lezen. Fotografen en cameramensen generen zich dus, voor het nieuws welke ze moeten verslaan, of beter gezegd het gebrek hieraan. Ik ga er vanuit dat deze fotografen en cameramensen allen volwassen zijn, als zij zich zo generen waarom nemen zij, hun hoofdredacteuren incluis, geen afstand en informeren zij de abonneehouder niet met alleen betrouwbaar nieuws afkomstig van de RVD?

Majesteit, Beatrix, Koningin der Nederlanden, u schijnt de afgelopen week de pers tegemoet gekomen te zijn vanwege het uitblijven van het traditionele fotomoment. U schijnt, als er geen kinderen bij zijn, de hoofdingang te nemen waar de verzamelde, zich generende pers u en uw familieleden mogen fotograferen.

Het toont uw karakter. U bent Moeder des Vaderlands. U, majesteit, Koningin der Nederlanden, Moeder des Vaderlands, ik wil mij u zo graag herinneren, zoals ik erg graag doe. Als moeder van ons allen, als de Koningin die ik als kind om foto’s van de Koninklijke familie vroeg voor mijn werkstuk en dit ook kreeg, als de majesteit die zo ontzettend mooi kan lachen en nu vooral als moeder van Friso.

Majesteit, neemt u alstublieft de achteringang en laat u evenals uw naasten de zich generende fotografen en cameramensen links liggen. U heeft andere zorgen en ik wens u en uw familie dan ook veel wijsheid- en beterschap toe.