Lobbyisme

Laatst deed iemand me na: “Ik ben Robbie, en de lobby is mijn hobby”. Leuk gevonden maar niet helemaal waar, want lobby is ook mijn werk. Nu kent dat werk wel wat mystificatie.

Journalist Frans Verhagen gebruikt het zelfs als vies woord op Joop : “Lobbyisten runnen Nederland”. Nounou, toe toe. Wat een taal. En wat een onzin bovendien.

Ten eerste is iedereen die bestuurlijk actief is lobbyist. Lobbyen is het verkrijgen van begrip voor een standpunt. Zonder het benaderen van belanghebbenden is besturen onmogelijk. En natuurlijk zijn die gesprekken vertrouwelijk. Zonder vertrouwen geen relatie. Immers.

Ten tweede is lobbyen altijd halen en brengen. Een wijze levensles is dat je, om begrip te krijgen voor een standpunt, je in de ontvanger van de boodschap moet verdiepen. Het gaat niet om de ambitie, maar om de haalbaarheid ervan. Om te kunnen overtuigen moet je weten waar de ontvanger staat.

Ten derde voegen lobbyisten kennis toe. In deze tijd waarin informatie van alle kanten op beslissers afgeschoten wordt, is het voor lobbyisten belangrijk om a) de informatie van de opdrachtgever op de juiste en passende manier aan te bieden en b) aan de opdrachtgever uit te leggen wat passend en juist is. Zo levert de lobbyist een belangrijke bijdrage aan de staatsinrichting. Politici maken altijd zelf hun afweging. En zo hoort het ook.

Niets spannends dus. Maar wel leuk. Bovendien ontslaat dit politieke ambacht (net zo min als het ambacht van Kamerlid, ook al is niet iedereen het daar mee eens) je van de mogelijkheid om een politieke mening erop na te houden. Of die zelfs op te schrijven, wat ik dan ook regelmatig doe op het weblog www.robbertbaruch.nl.

De op het weblog van Kaj Leers figurerende Agent N.N. levert een bijdrage aan deze mystifciatie. Zijn anonimiteit moet zijn verbazingwekkende inzicht onderstrepen. Ik lever liever wat gematigder standpunten, maar wel in het openbaar. En heb een staatsieportret boven mijn bureau hangen. Iets wat elke bestuurder, politicus en lobbyist zou moeten doen.

Lobbyisten runnen Nederland niet: we leveren een bijdrage aan het functioneren door informatie te halen en te brengen. Politici en bestuurders maken hun eigen afwegingen, hopelijk gebaseerd op zo veel mogelijk kennis. Liegen is in deze informatiemaatschappij zo goed als onmogelijk en omkopen al helemaal. Reputatie is immers alles.

Dit artikel is eerder verschenen op het weblog Baruch Blogt