Man of Steel laat de kijker koud

Nieuw op Joop: Wekelijks een filmrecensie door Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideal Liefde.

De eerste trailers van Man of Steel verschenen bijna een jaar geleden. Op internet werden fans steeds getrakteerd op stills en hapjes informatie. Tijdschriften wijdden maanden van te voren al specials aan de film. Kortom, er werd een enorme hype gecreëerd. Dat is misschien de reden waarom sommige recensies voor Man of Steel zo negatief zijn. Slecht is de film niet, maar erg opwindend wordt het nooit.

Na het min of meer mislukte Superman Returns uit 2006, is Man of Steel een nieuwe poging om leven in te blazen in het verhaal van de man van planeet Krypton die op aarde bovenmenselijke krachten heeft. Naast comicbook regisseur Zach Snyder zijn The Dark Knight-scheppers David Goyer en Christopher Nolan aangetrokken als scenarioschrijvers, om de film een serieuzere toon te geven. Een goede zet?

Op verschillende momenten tijdens Man of Steel vraag je je als kijker dingen af, die er eigenlijk niet toe zouden moeten doen. Waarom vluchten Superman’s ouders niet zelf van hun planeet die op instorten staat? Waarom spreken de schurken van Krypton accentloos Engels? Waarom vliegt reporter Loïs Lane mee op een ultrabelangrijke militaire missie? Het goede antwoord zou moeten zijn: dit is een superheldenfilm. Logica doet er niet toe. Dus als je tegen beter weten in toch stilstaat bij dit soort vragen, is er iets mis.

Goyer en Nolan doen oprechte pogingen om de film een serieuze thematiek mee te geven over ‘lot versus eigen wil’. Ook zijn kosten noch moeite gespaard om Man of Steel hét filmspektakel van het jaar te maken. Er zit veel vakmanschap in het design en de special effects en er is een sterrencast aan bijrolacteurs verzameld. Hun charisma en talent zorgt voor goede individuele momenten. Het sterkst is Kevin Costner als Superman’s pleegvader, het enige personage dat weet te ontroeren.

Wat een film met zoveel actie, personages en plotlijnen nodig heeft, is een charismatische hoofdrolspeler die alles bij elkaar houdt. Dat is nou wat Man of Steel mist met de knappe maar oninteressante Engelse acteur Henry Cavill (mijn respect voor Christopher Reeve neem toe). Daardoor heeft Man of Steel nooit echt een focus op waar het verhaal over gaat, wat er te winnen of verliezen valt en waar de tragiek in zit. Dus blijft de kijker tamelijk onverschillig. Ook als er hele steden in puin worden gelegd, talloze wolkenkrabbers sneuvelen en ongetwijfeld duizenden mensen omkomen.