Martijn is niet het probleem

De kans is groot dat op dit moment ergens een kind slachtoffer wordt van seksueel misbruik. De kans dat de dader lid is van pedofielenvereniging Martijn is aanzienlijk kleiner.

U gelooft het niet of u wilt het misschien niet geloven. Maar ze wonen bij u in de buurt. Ze heten buurman, vriend, broer, tante of jeugdleider. Terwijl u naar ‘Ik hou van Holland’ kijkt, misbruiken zij een kind.

Ik weet dat. Omdat ik ze heb gezien. En gehoord. Hun verhalen. Soms die van hun slachtoffers.

En sommige statistieken maken het er niet beter op: Bijna veertig procent van de vrouwen heeft voor het zestiende jaar een of meer ervaringen met seksueel misbruik.

Ik schrik daar niet van. Ik heb nogal wat kindermisbruikers voorbij zien komen. Daar zaten pedofielen tussen. Maar vaker niet dan wel.

De grote vraag is niet of seksueel misbruik onderdeel is van onze maatschappij. De grote vraag is hoe dit misbruik effectief te bestrijden.

Zomaar een passage uit een brochure (2001) van het Openbaar Ministerie en het Nederlands Instituut voor Sociaal Sexuologisch Onderzoek (NISSO).

De huidige volkswoede tegen plegers van seksueel misbruik – hoe begrijpelijk die ook is – werkt averechts en leidt juist niet tot het verminderen van herhaling. Als iets recidive in de hand werkt dan is het wel de massale afkeer die pedoseksuelen momenteel ten deel valt. Daardoor raken plegers in een isolement, waardoor hun gedrag vaak alleen maar extremer wordt.

Dat was 2001. Het is nu 2011. Een jaar waarin pedofielen te maken kunnen krijgen met een stadsverbod. Alsof er in de volgende stad geen kinderen wonen. Een jaar waarin een verbod op een pedoclub ineens weer actueel is. Alsof pedofielen een vereniging nodig hebben om samen te komen.

Begrijp me goed. Ik ben geen voorstander van een vereniging waar pedofielen onderling bespreken hoe ze het best een kind kunnen misbruiken. Maar zou een dergelijke club niet juist een startpunt kunnen zijn? Voor toezicht? Controle? Behandeling? Dialoog?

Opnieuw zomaar een passage. Van hoogleraar forensische psychiatrie Hjalmar van Marle:

‘De roep om zo’n vereniging te verbieden, komt alleen van mensen die zichzelf willen vergroten. Het draagt bij aan de heksenjacht op pedoseksuelen, die er alleen maar voor zorgt dat ze zich niet laten behandelen, maar dat ze ondergronds gaan.’

Ach, misschien zie ik het wel verkeerd. Misschien is het ook wel een oplossing: Met zijn allen net doen of pedofielen niet bestaan. Misschien gaan ze dan vanzelf wel weg. Jaag ze de stad uit. Druk ze met verboden weg uit de samenleving. Dat zal ze leren gevoelens te hebben voor kinderen.

En waarschijnlijk voelt het nog goed ook. We doen als samenleving eindelijk eens wat aan die vermaledijde pedofielen.

Maar wat doen we ondertussen met de buurman? De broer? De huisvriend? De leerkracht?

Daar zijn er namelijk akelig veel van.

Dit artikel verscheen eerder vandaag op de weblog van Chris Klomp.