Media logic

Ik las zaterdag op mijn iPad de New York Times en werd voor de zoveelste keer getroffen door het hoge journalistieke gehalte van de artikelen. Niet alleen lijken bijvoorbeeld de stukken van journalist Nicholas Kristof betrouwbaar omdat hij een zaak van verschillende kanten bekijkt, maar ook de bijdragen van Krugman en Cohen zijn altijd een eye-opener. De artikelen zijn genuanceerd, de columnisten zijn intelligent.

Terug naar Amsterdam, waar we het Parool hebben. In ‘de wandelgangen’ van het stadhuis wordt er veel afgegeven op deze stadskrant: koppen boven stukken zijn licht tendieus, illustraties zijn twijfelachtig (denk bijvoorbeeld aan het bloedende logo van nieuwsconcurrent AT5 op de voorpagina dit voorjaar), quotes zijn vervormd om in het frame van de journalist te passen. Tegen de betrokken journalist zeggen dat hij je quote uit de context heeft gehaald helpt niet: dan schrijft hij doodleuk dat je zegt ‘verkeerd begrepen’ te zijn.

Er is dus het nodige wantrouwen, maar tegelijkertijd vinden lokale politici het prettig als hun verhaal in het Parool wordt overgenomen. Zo was ik best ingenomen met het krantenbericht dat GroenLinks inzet op cultureel ondernemen. Mooi bericht ook wel: exact het persbericht dat ik eerder op de dag geschreven had. Geen letter was eraan veranderd, behalve het woord redactie dat tussen haakjes onder het bericht stond. Dat is makkelijk scoren voor mij.

Maar het is niet wenselijk. Want op mijn plan is best wat af te dingen door een kritische journalist (hoe wil ik het gaan bereiken, waarom stelt GroenLinks dit voor en niet VVD, is het niet al honderd keer eerder geprobeerd?). Die vragen zouden door de redactie gesteld moeten worden. En erger nog: als mijn persberichten zomaar worden overgenomen, dan gebeurt dat ook met andere partijen en organisaties. Terwijl ik juist de krant wil lezen met objectief nieuws waar hoor- en wederhoor op is toegepast. Dit is niet alleen een probleem dat speelt bij het Parool overigens, maar dat maakt het niet minder dubieus.

Het is riskant kritiek te hebben op de media. Voor je het weet wordt je in dezelfde hoek geplaatst als meneer Graus die een perspolitie voorstelde. Dat is volstrekt niet wat ik voorsta. Het is bijzonder goed en erg belangrijk dat politici scherp gecontroleerd worden door de media. Maar wie controleert het journaille? Het wordt tijd voor de Amsterdamse variant van ‘De leugen regeert’. Misschien iets voor het nieuwe AT5?