De Mediacratie en onze verslaving aan de dagelijkse soap

“Zeg, nog even over Camiel Eurlings…”

– Moet dat nou?

“Nou ja, het leek alsof je ergens toch ook een beetje met hem te doen had. Ik proefde ook iets van medelijden in je stukje vorige week.”

– Misschien… Het heeft ook wel iets tragisch… Us Camiel, the golden boy. Icarus, gevallen, maar niet verdronken. Een parabel zonder definitief einde. Want wat gebeurde er toen. Wat kan hij nog? Wie wil hem nog hebben?

“Je kunt nog verbaasd staan.”

– Het heeft iets vreemds, onze mediacratie. Iets van een real life soap. Die doorgaat en doorgaat. Elke dag een nieuwe aflevering. Over Trump, over Oprah, over Sylvana. We zijn verslaafd. Een succesvolle mediacarrière lijkt inmiddels dé weg naar de politiek. En andersom: eenmaal bekend, altijd gevolgd. Altijd uitgenodigd. Eindigt Camiel als een Linschoten, stoer achter het stuur als Teeven, verbitterd als Van Agt? We zullen het horen en lezen en er van alles van vinden.

“Van Agt, daar noem je ook zo iemand.”

– Tja…

“Wat is het met al die voormalige toppolitici? De Hoop Scheffer heeft plots door dat de NAVO te agressief bezig is geweest. Wiegel omarmt, na Fortuyn en Wilders, nu Baudet. Van Agt ziet plots het licht over de wandaden van Israël en stemt Jesse Klaver…”

– ‘Van de oude heer, naar de nieuwe heer,’ zou Wim Kan gezegd hebben… Maar sorry, ga door.

“Jesse van Nazareth, ja…”

– Over wie we zijn relatie met zijn vervreemde Marokkaanse vader móeten weten. Waarover we hem kwalijk nemen als hij er níet, en als hij er wel over spreekt.

“Zoals we de nieuwe liefde van Pechtold opeens in de bladen voorgesteld krijgen. Over mediagekte gesproken…”

– Ik weet het. Soms verlang ik naar de tijd waarin we nog vertrouwen in onze politici hadden. Toen we minder wisten en minder wílden weten. En dan lees ik over Jos van Rey, over Eurlings, over het cadeau van Pechtold, dat geen doodzonde is, maar toch slecht ruikt, over Teeven en de bonnetjes, over crematiekoning Keizer, over Moorlag en de uitzend-constructie – en dan misschien… is dit toch beter. Al schiet het door.

“Dus jij hebt de oplossing ook weer niet.”

– Delphi is gesloten vandaag.

-“Ik had het kunnen weten.”