Mijn aangifte tegen slachthuis Westfort en de NVWA

De inmiddels algemeen bekende misstanden bij slachthuis Westfort in IJsselstein hebben geleid tot een golf van verontwaardiging en onze petitie die de directe schorsing eist van het slachthuis. Tevens zijn er meerdere aangiften gedaan wegens het overtreden van de Wet Dieren en het niet handhaven daarvan. Ook ik doe aangifte en de tekst daarvan is hieronder te lezen:

Bij deze doe ik aangifte tegen de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit NVWA, de directeur van het slachthuis Westfort, de functionaris dierenwelzijn van het slachthuis en het slachthuispersoneel.

Op de beelden van 31 januari en 3 februari, die naar buiten zijn gebracht door actiegroep Ongehoord , is te zien hoe slachthuispersoneel met geweld dieren opdrijft. Dit geweld dient geen enkel redelijk doel en is op grond daarvan als dierenmishandeling te kwalificeren. Daarnaast is duidelijk waarneembaar dat de dieren niet volgens de geldende regelgeving worden bedwelmd en gedood, waardoor ernstig en onnodig lijden is veroorzaakt. Dit alles onder toeziend oog van de NVWA-dierenarts, die hiertegen niet optreedt en er zelfs aan meewerkt. Daarnaast is mijn aangifte gericht tegen de transporteurs, die niet-transportwaardige dieren – die op de beelden te zien zijn – hebben vervoerd en de bedrijven die deze niet-transportwaardige dieren voor transport hebben aangeboden.

Bekijk de schokkende beelden van Ongehoord hieronder:

De aangifte heeft betrekking op het overtreden van de Verordening (EG) nr. 1099/2009 van de Raad van 24 september 2009 inzake de bescherming van dieren bij het doden, de Wet Dieren en het Besluit Houders van Dieren door de directeur van het slachthuis, het slachthuispersoneel en de NVWA. De NVWA heeft als de toezichthoudende instantie bewust niet willen toezien op de naleving van deze welzijnsregels, waarbij de medewerkers van de NVWA zelfs ook te zien zijn als pleger van mishandeling van diverse dieren.

Dierenwelzijn is een van de waarden van de Gemeenschap en is vastgelegd in het Protocol nr. 33 betreffende de bescherming en het welzijn van dieren („Protocol nr. 33”) dat aan het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap is gehecht. De bescherming van dieren bij het slachten of doden is een publieke zaak, die de houding van consumenten tegenover landbouwproducten beïnvloedt. Daarnaast leidt een verbetering van de bescherming van dieren bij het slachten tot een betere vleeskwaliteit en indirect ook tot veiligere arbeidsomstandigheden in slachthuizen.

Het bewust met medewerking van de toezichthouder overtreden van deze regelgeving door slachthuis Westfort schaadt het vertrouwen van de burger in de overheid en tast het dierenwelzijn zeer ernstig aan.

Overtredingen in slachthuis Westfort Uit de beelden is op te maken dat er sprake is van in ieder geval overtredingen van art. 3, art. 22, bijlage 2 en bijlage 3 van de Verordening (EG) nr. 1099/2009 inzake de bescherming van dieren bij het doden en art. 2.1 Dierenmishandeling Wet Dieren. Het niet voldoen aan art. 2.1 Wet Dieren is een misdrijf.

Duidelijk is te zien dat de dieren door de hoge bezetting geen kant op kunnen, maar ondanks dat worden die dieren toch door het personeel bewust en routinematig hard geslagen op diverse plaatsen op het lichaam, inclusief de erg gevoelige neus en kop van de dieren, om hen koste wat kost te laten bewegen richting de gaskamer. De dieren raken in de stress en proberen te vluchten. De dieren wordt geen fysiek comfort noch fysieke bescherming geboden en de dieren wordt bewust onnodig en vermijdbare pijn, spanning of lijden toegebracht. Het slaan van de dieren terwijl ze fysiek niet vooruit kunnen maakt dat de dieren niet behandeld worden in overeenstemming met hun normale gedrag.

De bedrijfsexploitant heeft op grond van de Verordening 1099/2009 de wettelijke plicht de noodzakelijke maatregelen te treffen, om er zorg voor te dragen dat de dieren fysiek comfort en fysieke bescherming wordt geboden, de dieren beschermd zijn tegen letsel, behandeld worden in overeenstemming met hun normale gedrag en dat de dieren geen tekenen vertonen van vermijdbare pijn, angst of abnormaal gedrag.

Vrijbrief Al deze eisen zijn met voeten getreden. Op geen enkele wijze heeft de directeur van het slachthuis als bedrijfsexploitant zijn verantwoordelijkheid genomen en er zorg voor gedragen dat zijn personeel de dieren behandelt zoals verwacht en vereist wordt. Door dit niet te doen heeft hij een vrijbrief gegeven aan zijn personeel en heeft hij bewust meegewerkt aan het veroorzaken van de pijn, stress en leed van de dieren. Ook heeft de directeur nagelaten zijn functionaris voor het dierenwelzijn, die elk slachthuis volgens de Verordening moet hebben, hierop aan te spreken. Deze functionaris is juist in het leven geroepen om in het slachthuis erop toe te zien dat de welzijnsregelgeving wordt nageleefd.

Deze functionaris staat onder het rechtstreekse gezag van de bedrijfsexploitant en rapporteert rechtstreeks aan hem over zaken die verband houden met het welzijn van dieren. Hij heeft de bevoegdheid om van het slachthuispersoneel te eisen dat de noodzakelijke corrigerende maatregelen worden genomen om de naleving van de voorschriften van deze verordening te waarborgen.

Verder heeft de bedrijfsexploitant nagelaten te voldoen aan de eisen die de Verordening stelt aan een inrichting. Deze eisen zijn vrij duidelijk. De inrichting moet ervoor zorgen dat de dieren zich middels hun normale loopgedrag en zonder afleiding vrij in de gewenste richting kunnen bewegen. Het is goed zichtbaar op de beelden dat hier geen sprake van is. Ook blijkt dat de gang bepaalde hoeken heeft wat belemmert dat de dieren zich vrijelijk kunnen voortbewegen. Dit maakt dat de inrichting niet voldoet aan de geldende regelgeving en per direct gesloten zou moeten worden.

NVWA medeplichtig De NVWA is als toezichthoudende instantie verantwoordelijk voor het toezicht op de naleving van de geldende regelgeving en dient mede op grond van art. 22 van de Verordening bij niet naleving maatregelen te treffen. Dit is haar taak. Tevens is te zien dat de toezichthoudend functionaris van de NVWA zelf ook deelneemt aan de mishandeling van de dieren. Daarnaast heeft de NVWA nagelaten toezicht te houden op de inrichtingseisen.

Nu is gebleken dat de NVWA deze wettelijke taak niet serieus neemt, er zelfs lachend bij staat als de dieren mishandeld worden en hiermee bewust meewerkt aan de overtredingen. Dit alles maakt deze toezichthouder en haar medewerkers op dit slachthuis medeplichtig aan de gepleegde strafbare feiten. Door niet in te grijpen en zelfs hun medewerking te verlenen aan het slachthuis helpt zij mee met het in stand houden van de geconstateerde dierenmishandelingen.