Mijn en dijn

Het is zaterdagmiddag en ik zit aan mijn keukentafel de krant te lezen. Thierry Baudet schrijft in NRC over angst voor het eigene: oikofobie, tegengesteld aan xenofobie. Oikofobie is dat wat er voor zorgt dat de hoogopgeleide Europeaan de grenzen opent voor immigranten met bijbehorende culturen, moderne architectuur en eten dat we niet kennen. Gevolg: ons eigen volk ontheemd, beroofd van hun eigenheid en als klap op de vuurpijl ook nog beschuldigd van het luisteren naar de onderbuik.

Quote:

‘Daarbij zijn we de zeggenschap over ons eigen leven vrijwel volkomen verloren. Dat komt niet alleen door de weergaloze expansiedrift van de Europese Unie en het Europees Hof voor de rechten van de mens, maar ook door het Internationaal Strafhof en de Wereldhandelsorganisatie.’ Thierry Baudet , ‘Tegen oikofobie , de angst voor het eigene van hoogopgeleide Europeanen’ NRC Weekend O&D 7/8 september 2013.

Ik moet hem dit nageven: zijn verhaaltje heeft me gegrepen. Ik heb het stukje wel drie keer gelezen. Ik vind het heel bijzonder hoe hij ‘de Nederlander’ neerzet als een onnozel volkje dat wordt overvallen door een grote reus genaamd ‘de Rest van de Wereld’. Een volkje dat de zeggenschap over het eigen leven verloren heeft, een volkje van slachtoffers, kinderen die door hun idealistische ouders achtergelaten zijn in een wereld vol gevaren. Zonder thuis. Zonder Oikos.

Mijn eerste gedachte is: Baudet is een historicus die de geschiedenis van zijn eigen volk vergeten is, met een visie op Nederland vergelijkbaar met een Anton Pieck-prentenkaart. Al gauw sta ik in de startblokken om zijn emotionele betoog te weerleggen met argumenten en feiten, over onze expansiedriftige en emigrerende voorvaderen, over slavernij en plunderingen onder de Nederlandse vlag, over de meevallende immigratiecijfers en de positieve houding van de meeste Nederlanders ten opzicht van migranten.

Maar dan vraag ik me af waarom. Waarom is iemand zo negatief over immigratie, over Europa, over universele rechten van de mens… Wat zit daar achter? En ik blijf maar een klein, driftig jongetje zien dat stampvoetend naast de zandbak staat en boos is op het andere kindje dat zijn schep heeft afgepakt. Ik kan er niets anders van brouwen. Jammer, want ik scherp graag mijn eigen gedachten aan de hand van andermans mening en visie.

Quote:

Onze vaders en moeders hebben geen verantwoordelijkheid willen nemen voor ons thuis. Ze hebben het niet willen beschermen. Ze hebben alles gedaan om het te verzwakken en belachelijk te maken.” Thierry Baudet, ‘Tegen oikofobie, de angst voor het eigene van hoogopgeleide Europeanen’ NRC Weekend O&D 7/8 september 2013.

Aan Thierry hierbij mijn advies: Stop liever je energie in wat anders. Doe je ding! Ga in een dijkhuisje wonen in klein oud-Hollands dorpje. Eet je zelfgeteelde aardappeltjes en spruiten van Delfts blauw servies en loop op klompen. Wees ambassadeur van het Nederlands erfgoed en conserveer het. Promoot het Zuiderzeemuseum, Pinkeltje en Wim Sonneveld. Geen Roemeen, Afrikaan of multiculturalist die je daarvan zal weerhouden.

Niemand wil jouw oikos afpakken. Ze willen er alleen maar even mee spelen. 

Dit artikel verscheen op het online magazine Miss Mundo , waarvan Corine Bakker hoofdredacteur is. Volg Corine ook op Twitter