Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Mijn tante maakte zondag gehakt van Erdogan

  •  
09-06-2015
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
65 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Turkije is daarmee een stapje dichterbij een meer democratische samenleving
Een Turkse regeringsleider zei ooit over de hoogste kiesdrempel in de hele wereld van 10 procent dat hij niet van plan was die te verlagen. Brutaal en openlijk gaf hij toe wat daarvoor de achterliggende reden was. Kort gezegd: wij willen aan de macht blijven, we hebben nog veel werk te doen. Die leider heette Erdogan. De macht hebben Erdogan en zijn AKP (AK-partij) inmiddels verloren.
Maar hoe is het de HDP gelukt? Drie belangrijke redenen. Reden nummer één heeft een naam: HDP-leider Selahattin Demirtaş, de covoorzitter van de partij. Charmant, scherp, grappig, een goede spreker en hij kan ook nog eens zingen. Veel analisten in Turkije denken dat Demirtaş een belangrijk aandeel in de winst had. Terecht. Demirtaş heeft tijdens de verkiezingscampagne bijna eigenhandig korte metten gemaakt met zo’n beetje elk vooroordeel dat er over de Koerden, de HDP en diens voorgangers bestond in Turkije.
Selo djan (lieve Selo), zoals Demirtaş door zijn fans liefkozend wordt genoemd, maakte zich ook geliefd bij de zwevende kiezer en verkiesbaar bij de strategische kiezer. Deze laatste groep is reden nummer twee die kan worden aangewezen als geheim achter de winst van de HDP. Veel kiezers zagen de aanhoudende drang van Erdoğan naar meer macht als een voorbode van een alleenheerschappij, waarin vrijheden geminimaliseerd zouden worden en je in elke rechtszaal, op elk politiebureau, in iedere school of ziekenhuis en in elke overheidsorganisatie een Erdoğan tegen zou komen. Een HDP die de kiesdrempel failliet verklaart was in de ogen van deze kiezer het medicijn. De statistieken bewijzen dat dit klopt: wanneer de HDP de kiesdrempel niet had gehaald had de AKP van Erdogan niet alleen een absolute meerderheid gehaald, maar kon de partij ook de grondwet eigenhandig aan een metamorfose onderwerpen ten faveure van de grote leider.
En tot slot, nummer drie. Mijn eigen tante Yildiz, die er in Istanbul haar hele hebben en houden voor over heeft gehad om de HDP over de kiesdrempel te brengen. Zij vertegenwoordigde de inzet van honderdduizenden HDP-vrijwilligers die campagne hebben gevoerd, het partijprogramma hebben toegelicht, hebben waargenomen tijdens de stemmingen en nu met een grote glimlach vol hoop en dromen op straat rondlopen, omdat die kiesdrempel is behaald.
Kort voor de verkiezingen zat mijn tante in een HDP-busje dat naar een grote manifestatie reed toen deze beschoten werd door gewapende mannen. Auto’s reden het busje klem en een groep boze Turken wilden een appeltje schillen met de inzittenden. Wonder boven wonder konden de inzittenden ontkomen. Nog wonderbaarlijker was de reactie van mijn tante. Die was gelijk aan de reactie van andere partij-sympathisanten die soortgelijke incidenten hadden meegemaakt, zoals bij de bloedige aanslag in de Koerdische stad Diyarbakir, waarbij drie doden en meer dan 400 gewonden te betreuren waren: verdrietig, maar koelbloedig. Ontstemd, maar geduldig. Boos, maar gefocust.
Geconcentreerd op de eindoverwinning en het voorkomen van de totstandkoming van een nieuw hoofdstuk van geweld en chaos in de straten en bergen van Turkije en Koerdistan. Met deze focus en energie maakte mijn tante afgelopen zondag gehakt van Erdogan en de zijnen. Turkije is daarmee een stapje dichterbij een meer democratische samenleving.

Meer over:

opinie, wereld
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.