De moord op Reduan B. legt een gezagscrisis bloot

Het is geen witte maar een zwarte donderdag. De Mocromaffia heeft een zware slag toegebracht aan het vertrouwen van de Nederlanders in hun overheid en hun politie. De broer van kroongetuige Nabil B. Reduan is geliquideerd nadat de familie eerst was gewaarschuwd dat loslippigheid fatale consequenties heeft.

Dat kán dus met betrekkelijk weinig moeite in Nederland. Hieruit blijkt dat de staat niet opgewassen is tegen het soort mafiosi van wie we zo graag dachten dat ze alleen in Italië of Zuid-Amerika opereerden. Zij geven aan tot hoever de burger kan gaan zodra die met hen geconfronteerd wordt. Het is levensgevaarlijk om dan je toevlucht te zoeken bij het openbaar gezag. Die pet is er maar tot op zekere hoogte voor ons allemaal. Dat bewijst deze schrikwekkende liquidatie

Daarom moet de moord op Reduan B. behandeld worden als een nationale crisis. Nederland kan het niet hebben dat onschuldigen worden geliquideerd om getuigen bij de rechtbank onder druk te zetten. Dit maakt school als de daders hiermee wegkomen en daarom is het in ernst volstrekt vergelijkbaar met een terroristische aanslag.

Het betekent in concreto dat er zwaar zal moeten worden geïnvesteerd in zaakkundige politiecapaciteit, niet alleen om bendes als de Mocromafia het leven zo zuur mogelijk te maken, maar ook om te zorgen voor afdoende bescherming van mogelijke slachtoffers. En als dat net zo zwaar moet als met Wilders, tant pis. De bescherming van de samenleving tegen ontwrichtende krachten als de Mocromafia dient ter hand te worden genomen door mensen en niet door camera’s of  geautomatiseerde systemen.  Het maakt niet uit wat het kost. Onze manier van leven staat op het spel. En dat is niet overdreven. Het is jammer dat er net 1,3 miljard is uitgedeeld aan buitenlandse aandeelhouders. Anders was dat een mooi begin geweest.

Een stad als Rio de Janeiro is volkomen ontwricht geraakt omdat men destijds zaken zoals deze chantagemoord op Reduan B. een beetje op zijn beloop heeft gelaten. Daardoor kon een klimaat ontstaan waarin verweving van onder- en bovenwereld grote vormen aannam. Ook verloor de overheid de macht in grote delen van de stad. Daar heersen nu misdaadkartels.

Vergeet daarbij niet dat zulke kartels altijd werken met een stok én een wortel. Als de overheid je toch niet kan beschermen tegen de mafia, waarom zou je dan een dief zijn van je eigen portemonnee? Het betaalt goed als je hen diensten verleent. Alles is extreem: de beloning én de straf.

Bij dit alles is nog een ding van groot belang: de strijd gaat tegen de mafiosi niet tegen mensen die fysiek of wat hun achternaam aangaat op hen lijken. Bij een professionele aanpak hoort ook precisie en het voorkomen van collateral damage. In Rio is een paar weken geleden het gemeenteraadslid Marielle Franco kapot geschoten omdat zij niet alleen de drugskartels aanklaagde maar ook het onbeheerste geweld van de politie tegen de bewoners van de sloppenwijken waar de misdaad de dienst uitmaakt. Zulk onbeheerst geweld is net als etnisch profileren uitermate contraproductief. Besef tegelijk dat een overheid die altijd maar zelfredzaamheid predikt en verkondigt, dat een mens zichzelf moet invechten, inderdaad wordt gehoord. Alleen nemen die zelfredzaamheid en dat invechten dan maar al te vaak onaangename vormen aan. Groots, gevaarlijk, kort luxueus en meeslepend leven is ook een overlevingsstrategie in onze fuck you maatschappij, pardon participatiesamenleving.