De mythe van de Westerse zelfhaat

Steeds meer conservatieven overspoelen de media met de mythe van de Westerse zelfhaat. Paul Cliteur eist drastische maatregelen: hij wil ‘ occidentofobe ’ uitingen strafbaar maken en ‘antiwesterse’ partijen verbieden. Ook Gert-Jan Segers, Nausicaa Marbe en Arend Jan Boekestijn klagen over zelfhaat. Thierry Baudet tweette dat ‘de Europese Unie een cultuurmarxistisch project is dat tot doel heeft de vernietiging van de Europese beschaving’. Hij publiceerde zelfs een boek met de titel ‘Oikofobie’. ‘Oikofobie is een ziekelijke afkeer van het thuis. Een angst voor het eigene’. Het idee dat het Westen zichzelf zou haten leek me absurd en ik zocht naar bewijzen.

Fact free oikofobie In zijn boek onderbouwt Baudet zijn stelling in precies 46 woorden: hij citeert filosoof Roger Scruton. Scruton schreef slechts zes pagina’s over oikofobie. Bewijs? Nada. Scruton zegt dat George Orwell zegt dat linkse mensen vaak ‘ willing agents of foreign powers ’ zijn. Tada, dit was het volledige argument. Ook de andere hierboven genoemde klagers leveren geen argument, dus we moeten naar andere verklaringen zoeken waarom conservatieven menen dat men in het Westen zichzelf haat.

De conservatieve mentaliteit Er bestaan veel soorten conservatisme, maar er is een soort met drie concepten: hiërarchie, tribalisme en sociaaldarwinisme. Deze concepten verklaren hun denkfout. Hibbing, Alford en Smith beweren in hun boek ‘ Predisposed: liberals, conservatives, and the biology of political differences ’ dat progressieven en conservatieven fundamenteel anders denken en we ontdekken de oorzaken in opvoeding en biologie. Het zou zelfs genetisch kunnen zijn. Daarom begrijpen progressieven en conservatieven elkaar niet, want hun wereldvisie stoelt op andere premissen, concepten en waarden.

Tribaal en hiërarchisch In de conservatieve wereld heerst een strijd van allen tegen allen. Daarom roept Boekestijn ‘recht is macht’. Daarom strijdt Baudet tegen internationale hoven, want voor rechters zijn allen gelijk. De strijd leidt tot heersers en dienaars, bijvoorbeeld: God, koning, edelen en de onderklasse. Sommigen willen ook witte suprematie en/of een Westerse dominantie op de rest.

De conservatief smeedt tijdelijke allianties, in steeds grotere cirkels. Hij vecht samen met zijn familie, vrienden, netwerken, autochtonen, landgenoten, NAVO, het Westen, het witte ras en het christendom tegen de groepen buiten deze cirkels. Hij hunkert naar loyaliteit, autoriteit en concurrentie.

Soms gelooft de conservatief in sociaaldarwinisme: de strijd zal zorgen dat de meest superieure individuen, landen, culturen, religies en rassen zullen overleven. De superieure heeft meer rechten en mag de inferieure als wegwerpvoorwerp gebruiken.

Liberalen (progressieven) daarentegen zoeken naar rationele universele gedragsregels, onafhankelijk van de afstand tussen de mensen en hun groepsverband. Als je je broer niet mag vermoorden, mag je ook geen Irakezen vermoorden voor hun olie, noch voor meer macht.

Vals dilemma Dit verschil in denken verklaart waarom de conservatieven geloven dat liberalen het Westen haten. De conservatieven zien de relaties als zwart-wit: elke persoon is of met ons of tegen ons. Een liberaal kan bijvoorbeeld racisme en nationalisme bekritiseren, op basis van rationele neutrale universele gedragsregels. De conservatief denkt meteen: ‘Wie racisme bekritiseert, haat de blanken. Wie nationalisme bekritiseert, haat zijn eigen cultuur, is multiculturalist en denkt dat alle culturen gelijk zijn.’ Zo maakt de conservatief een bekende denkfout, genoemd ‘vals dilemma’ of ‘zwart-witdenken’, want hij mist andere mogelijke verklaringen. Als gevolg valt hij een stropop aan, niet de liberale argumenten.

Daarom daag ik deze conservatieven uit: bewijs maar dat progressieven het Westen haten.