Na Brussel kan angst juist inspireren

Na de aanslagen in Brussel vragen ook in Nederland veel mensen zich af hoe veilig ze nog zijn. We kunnen wel zeggen dat ze die vraag niet moeten stellen en dat ze juist niet bang moeten zijn, want dat het precies is wat de terroristen willen, maar de realiteit is anders. België is twee uur rijden vanaf Amsterdam. Laat mensen hun maar emoties tonen. Bang zijn is gezonde emotionele reflectie. Maar we moeten wel iets positiefs doen aan die collectieve angst. Maar als dat lukt kan dat zelfs eerste stap zijn naar de oplossingen.

Het pessimisme is begrijpelijk. Sinds 11 september 2001 is er weinig verbeterd. De verharding is toegenomen, er zijn miljoenen vluchtelingen, de Arabische Lente verdorde. In Europa heerst een anti-migrantensfeer. Bij DWDD zei een gast dat wij moeten wennen aan deze aanslagen. Op NPORadio 1 zei iemand dat in een open maatschappij als de onze zulke aanslagen plaats kunnen vinden. Natuurlijk kun je terreur nooit helemaal voorkomen. Maar ik weiger eraan te wennen, ik weiger in angst te leven, en dat moeten we met z’n allen weigeren.

De plegers van aanslagen in Europa zijn doorgaans soennitische moslims. Ik lees en hoor dat er moslims zijn die de aanslagen in België toejuichen. In mijn ogen heb je als je dat doet geen menselijk gevoel. Net als andere religies heeft ook de islam zijn gewelddadige kant maar dat willen veel moslims niet zien. Moslims zullen moeten erkennen dat de gehersenspoelde terroristen beïnvloed zijn door de islamitische leer. Ze moeten onder ogen zien dat er iets mis is met de islamitische leer zelf, en niet alleen met een extreme interpretatie daarvan.

Laat ze dat bespreekbaar maken in plaats van te blijven zeggen dat de daders geen moslims zijn en dat ze gestoord zijn. En laten ze massaal op straat demonstreren voor de vrijheid en veiligheid van hun medemensen en henzelf. Natuurlijk keuren niet alle moslims de aanslagen goed. Het is onterecht en ook niet slim om alle moslims als potentiële terroristen te zien. Net zo min als het slim of realistisch is om alle blanke Nederlanders racisten te noemen. We lossen de problemen niet op door een moskee aan te vallen of veel te verwachten van sluiting van de grenzen.

Moslims moeten zich afvragen waarom zo velen van hen zich nog steeds niet met Nederlands willen associëren, maar wel met de landen van hun grootouders. Wat hebben ze gedaan om zich de Nederlandse identiteit eigen te maken? Wat maakt dat velen zich niet Nederlandse maar Turkse, Marokkaanse, Arabische, Afghaanse of Koerdische moslims noemen? Voelen ze zich hier op bezoek of is Nederland hun veilige haven?

Er is een ding wat ons bindt, moslims en niet-moslims, en dat is de Nederlandse identiteit. Die moeten we met z’n allen koesteren. Je komt niet tot eenheid door mensen te bedreigen omdat ze kritiek hebben op jouw religie. Je moet je, zonder de verschillen te ontkennen, op hoofdpunten aanpassen als je een positieve bijdrage wilt leveren aan dit mooie land.

Als je wilt dat je kind Koranles krijgt, doe dat dan in het Nederlands, want wat begrijpt een kind van Arabisch? Lever je kind niet uit aan een imam zonder affiniteit met deze open samenleving. Blijf jezelf verantwoordelijk voelen voor de opvoeding. Noem jezelf of je kind Nederlandse moslims en niet Turkse of Marokkaanse, want met dat laatste zeg je dat je geen band wilt opbouwen met dit land. Kom in actie tegen de lange armen uit Ankara, Marokko, Saoedi-Arabië of welk ander land dan ook. Je woont niet in Ankara of Marokko, je woont hier.