Natuurlijk helpen de BRIC-landen ons niet

De Europese leiders dachten dat de opkomende landen met een volle spaarrekening, Brazilië, China, India en China, wel klaar zouden staan om het Europese noodfonds vol te storten. Dat plan is inmiddels in Brazilië, Beijing, Delhi en Moskou weggelachen. Volgens de Volkskrant heeft de Braziliaanse president Delma Roesseff zelfs gezegd, dat ze de zuurverdiende centjes van de Brazilianen niet prijs gaf aan een onduidelijk fonds, dat de Europeanen zelf blijkbaar liever niet volstortten. Als er kapitaal uit de opkomende landen naar het zieltogende Europa moet vloeien, dan kan dat alleen via het Internationaal Monetair Fonds (IMF).

Noem het zoete wraak.

In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw kwamen tal van ontwikkelingslanden, waaronder Brazilië in grote financiële moeilijkheden. In die jaren heeft het IMF ontzettend huisgehouden: het legde in ruil voor kredieten snoeiharde bezuinigings- en privatiseringsprogramma’s op, die vooral de gewone mensen troffen, bijvoorbeeld omdat ze stijgingen van de voedselprijzen tot gevolg hadden. Zo kwamen in Brazilië steeds weer delegaties van het IMF binnen, bestaande uit Amerikaanse en Europese experts, die behoorlijk de peentjes opschepten en de puntjes op de i zetten en de boeken bekeken en allerlei eisen stelden. Dit alles onder de goedkeurende blikken van de Noord-Amerikaanse en Europese leiders.

Zo hebben alle BRIC-landen elk op hun eigen manier hun onprettige ervaringen met Europa.

Nu is het hun beurt. Nu lachen zij. Dáárom willen zij alleen steun geven via het IMF. Kijken hoe Europa de behandeling bevalt die het de rest van de wereld zo vaak heeft laten wedervaren.

Daarom is het onverstandig om op steun van de rest van de wereld te hopen. Als die komt, dan is het tegen een torenhoge prijs. Het zou verstandig zijn als de Europese leiders zondag of zo besluiten dat wij ons zelf gaan redden. Anders is het eind zoek.