Nederland, bied eindelijk eens excuses aan voor het slavernijverleden

Het is 1 juli, de dag dat we stilstaan bij een vreselijk stuk geschiedenis, het Nederlandse slavernijverleden. Helaas is er dit jaar, vanwege de verspreiding van het coronavirus, geen Keti Koti Festival en herdenking in Amsterdam. Hopelijk kan het festival in het Oosterpark volgend jaar wel weer doorgang vinden.

Alhoewel het samenkomen nu niet door kan gaan, gaan bij velen de gedachten wel degelijk uit naar het pijnlijke en misdadige verleden van Nederland in Suriname, dat zo veel verdriet heeft veroorzaakt. Ik wens iedereen een waardige herdenking, in kleine kring.

Politiek zijn er twee relevante ontwikkelingen die beweging kunnen brengen, eigenlijk zouden moeten brengen, in de krampachtige omgang in ons land met het verleden. Ik doel op de tienduizenden die de afgelopen maanden in Nederland hun woede hebben geuit vanwege ook in dit land diepgeworteld, geïnstitutionaliseerd racisme. Dit naar aanleiding van de moord op George Floyd in Minneapolis, in de VS. Hun stem wordt, eindelijk, steeds luider gehoord.

Daarnaast is er de opvallende uitslag van de verkiezingen in Suriname, waar de partij van president Bouterse heeft verloren. Daardoor doet zich nu een mooie kans voor om de verstoorde diplomatieke betrekkingen tussen Nederland en Suriname te verbeteren.

In een debat vandaag roep ik minister Blok van Buitenlandse Zaken hiertoe op. Door zich hiervoor in te spannen kan de minister ook nog eens afstand nemen van zijn idiote uitlatingen, een paar jaar geleden alweer, dat Suriname een ‘mislukte staat’ zou zijn.

Om de betrekkingen tussen de twee landen werkelijk naar een hoger plan te tillen, stel ik voor dat Nederland eindelijk eens excuses aanbiedt voor het slavernijverleden. Dat had natuurlijk al lang gebeurd moeten zijn, maar beter laat dan nooit. Ik hoop zeer dat de minister en het kabinet de tijd hier nu wel rijp voor achten.