Nederland Sinterklaasland

Want wie of wat kon ik nu nog wel geloven. Als Sinterklaas allemaal gelogen was, wat zou dat dan betekenen voor al het andere wat mij steeds was verteld. Zou dat dan wel allemaal kloppen?

Tja, ik was gekke henkie niet. En dus vertrouwde ik lange tijd helemaal niets meer. Niemand en geen enkel verhaal. En zeker niet als ze door mijn vader werden verteld. Ik zou me tenslotte niet twee keer aan de Sinterklaas-steen stoten. Het heeft voor mijn gevoel enorm lang geduurd voor dat gevoel bij mij weg was. Maar op 5 december genoot ik op de Sinterklaasavond toch weer met volle teugen van de surprises en cadeaus. Hij bestond dan weliswaar niet, maar het was toch wel een leuk feest!

Waar ik er weer snel van afkwam, lijkt op dit moment Nederland collectief last te hebben van het grote Sinterklaassyndroom. Niemand wordt nog geloofd. Politici al helemaal niet natuurlijk. Die zijn immers alleen maar uit op hun eigen hachie. Dat wisten we allang. Ze staan inmiddels echter al lang niet meer alleen. Bankiers en bouwers zijn in de beeldvorming inmiddels bijna net zo sneu als politici. Of neem de directeuren van corporaties, zorginstellingen en ziekenhuizen. Kunnen moeiteloos aan dit lijstje worden toegevoegd.

Maar ook ben hen stopt het niet. Neem een reactie op het verhaal van viroloog Oosterhuis. Een negatieve publicatie en ook hij blijkt een Sinterklaas die je maar beter niet kunt vertrouwen. Zo gaan we maar verder en verder. Want als we Zembla nog kunnen geloven is de rechtelijke macht in Nederland ook een grote Sinterklaasvertoning. Niets of niemand wordt meer geloofd. Iedereen en alles kan tenslotte Sinterklaas zijn. Natuurlijk. Eén keer bedrogen maakt je achterdochtig. Maar het is toch zonde daar te lang zuur over te zijn. Neem een voorbeeld aan de ‘ongelovige’ kinderen. Zie hoe zij nog steeds kunnen genieten van 5 december. Iets wat overigens alleen maar lukt omdat zelfs Bram van der Vlugt weet dat hij alleen op televisie de Sinterklaas is.