Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

De Nederlandse identiteit als achterhaalde vrijheid

  •  
23-10-2017
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
65 keer bekeken
  •  
13376723903_ef85da1f48_z

© cc-foto: Minister-President Rutte

Ons land lijkt een kentering te gaan maken als het gaat om het gedogen van autonomie en progressiviteit. Kenmerken die zo belangrijk zijn voor algemene kennis en diversiteit
We waren met z’n allen maandenlang getuige van het langstzittende demissionaire kabinet ooit. Maar inmiddels is het regeerakkoord gepresenteerd en het lijkt erop dat Den Haag er klaar voor is om ons land te regeren. Natuurlijk gaat dit ook nu weer gepaard met de nodige ophef en onvrede onder de bevolking. Jammer, want het leek net zo lekker te lopen, in de lange tijd dat de diverse formateurs een ondankbare poging waagden om de neuzen van de belangrijkste partijen dezelfde kant op te laten wijzen. Want daar houdt Nederland immers zo van als het op regeren aankomt: creëer zoveel mogelijk eenheid, dan komt het blijkbaar allemaal goed. En juist díe visie is zo tegenstrijdig in de huidige tijd.
Een voorbeeld van het kunstmatig uitdragen van deze opgelegde eenduidigheid komt onder andere naar voren in het feit dat scholieren minimaal een keer in hun basis- of middelbareschooltijd een bezoek moeten hebben gebracht aan het Rijksmuseum. Met grote verbazing las ik in het digitale regeerakkoord over deze opgelegde kunstverrijking. Kort door de bocht redenerend komt het er dus op neer dat alle schoolgaande kinderen, tot pak ‘m beet achttien jaar, voldoende op de hoogte zijn van de Nederlandse culturele identiteit, wanneer ze in een overvol Rijksmuseum enkele ogenblikken de Nachtwacht hebben mogen aanschouwen?
Ik ben een groot voorstander van een brede, educatief verantwoorde en culturele onderlegging van alle leerlingen in ons land en mijn eigen leerlingen in het bijzonder. Echter, deze zogenaamde ‘dwangbuisbeleving’ van ons culturele erfgoed zal niet bijdragen aan een algemene en volledige kijk op wat Nederland als kunstland te bieden heeft. Uiteraard snap ik de commerciële uitspraak van de heer Taco Dibbits (directeur Rijksmuseum) wanneer hij zegt dat hij ‘de leerlingen met open armen zal ontvangen…’. Maar hopelijk ziet hij ook in dat een dagje Rijksmuseum vanuit het uiterste noorden of zuiden van het land een hele onderneming is. En dan heb ik het nog niet over het financiële aspect dat hierbij helaas ook om de hoek komt kijken.
Buiten de prachtige schoonheid van het museum en de aanwezigheid van talloze meesterwerken die ons land wereldwijd op de kunstkaart hebben gezet, mogen we echter niet de toegankelijkheid van de regionale musea, galeries en exposities vergeten. Deze vergroten juist de bewustwording en tastbaarheid van de diverse aspecten die kunst te bieden heeft. Verwondering over de Nachtwacht is van belang, dat is waar. Verbreding van de vele kunstvormen en stromingen die (Nederlandse) kunstenaars door de eeuwen heen te bieden hadden, zijn daarnaast ook zeker de moeite waard en een meerwaarde bij het aanleggen van een persoonlijk kunstportfolio.
Met het opleggen van kunstbeleving gaat de regering dan ook voorbij aan twee andere aspecten van ons nationaal erfgoed: vrijheid en diversiteit. Want naast het opleggen van een eenzijdige kunstbeleving, krijgen we ook te maken met de indoctrinatie omtrent het aanleren en zingen van het Wilhelmus in de klas. Dit alles om maar zoveel mogelijk de Nederlandse identiteit te bewaken. Door dit alles lijkt ons land een kentering te gaan maken als het gaat om het gedogen van autonomie en progressiviteit. Kenmerken die juist zo belangrijk zijn voor het ontwikkelen van algemene kennis en het stimuleren van diversiteit.
Ik blijf dan ook achter met verontwaardiging en verbazing. Gelukkig is een en ander nog niet ‘verplicht’ gesteld en zullen deze cultureel, educatieve aanpassingen in het regeerakkoord worden herzien. Tot die tijd blijf ik met de leerlingen, naast de magnifieke Rembrandt, kunst bespreken van alle tijden en van allerlei stromingen. En zal ons culturele muziekerfgoed in de klas op een hedendaagse, vrijwillige manier worden aangevuld met de poëtische klanken van De Jeugd van Tegenwoordig, Spinvis en André Hazes.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.