Nieuwe Mission Impossible; superieure nonsens

Tom Cruise zie ik het liefst als aimabele gladjanus. Als actieheld heb ik hem nooit serieus kunnen nemen. Met lood in de schoenen ging ik naar de nieuwste aflevering van de – laten wel wezen – wisselvallige Mission Impossiblereeks. Wat bleek? Mission Impossible: Rogue Nation is een hele fijne film, mede doordat de rol van Cruise niet groter wordt dan noodzakelijk.

Scenario en regie van Rogue Nation zijn in handen van Christopher McQuarrie, die eerder The Usual Suspects en Edge of Tomorrow schreef, films met speels kronkelende intriges. Zijn Mission Impossible is niet minder ingewikkeld.

Cruise en zijn team geheim agenten dreigen te worden wegbezuinigd door bureaucraten, terwijl ze net achter een clandestien spionnennetwerk aanzitten dat wereldwijd onheil aanricht. Dit levert een eindeloze serie op van bedrog, misleiding, dubbelspel en twist, die met geen mogelijkheid valt na te vertellen.

Het thema dat de film bij elkaar houdt is loyaliteit onder de helden. Cruise is deel van een uitstekend team acteurs, bestaande uit Ving Rhames, Simon Pegg, Jeremy Renner en de Britse Rebecca Ferguson. Zij krijgen zoveel screentime dat het er weinig toe doet dat Cruise zelf het minst interessante personage is. De vriendschap in het team wordt op een spannende manier op de proef gesteld, zonder dat het overdreven wordt gedramatiseerd. In Rogue Nation krijgen de helden geen trauma’s of gekwelde zielen, zoals de laatste jaren verplicht lijkt in actie blockbusters. Dat werkt verfrissend.

Zo blijft Mission Impossible: Rogue Nation vooral superieure nonsens. Maar het zou wel eens de meest geslaagde actiefilm van deze zomer kunnen blijken.

Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde, bespreekt op Joop wekelijks een film. Volg Bart ook op Twitter