Oranje Boven! Amalia is een voorbeeld

Dit is een chagrijnig rotvolk dat in zijn afgunst de eigen belangen niet erkent. En alleen op dat punt toont de zogenaamde volksvertegenwoordiging dat zij inderdaad een afspiegeling is van de kiezersgeest. Tijdens het debat over de toelagen aan het koninklijk huis toonde de kamer zich weer van zijn meest mopperkontige kant zodat alleen de premier er blijk van gaf de zaken zonnig te bekijken. Het bleek dat prinses Amalia de uitkering van anderhalf miljoen euro per jaar, niet is gegund. Men vindt het onzin om dat meisje op zo’n manier in de watten te leggen.

Ik zie dat anders. Ik zie dat als een precedent. Het is een begin. Wat immers zijn de kenmerken van deze toelage vergeleken met veel andere uitkeringen die burgers uit de staatskas ontvangen?

Om te beginnen is het een gift. Amalia hoeft zich geen zorgen te maken over een studieschuld. Als zij zich straks in Leiden in laat schrijven is het niet noodzakelijk om een bijbaantje te zoeken. Zij heeft alle tijd om zich voor honderd procent voor te bereiden op de academische examens. Zij is de eerste Nederlander voor wie het studieloon is gerealiseerd.

De anderhalf miljoen heeft echter niet alleen het karakter van studieloon maar ook van een uitkering. Sjeest de prinses na enige tijd, dan blijft de overheid het bedrag toch op haar rekening storten. Wij hebben hier te maken met een bedrag dat de ontvangende partij niet meteen in de armoede stort. Het leidt niet tot onoverkomelijke schulden, tenzij ze wel heel erg gokverslaafd wordt wat althans in de negentiende eeuw bij vorstelijke families wel is voorgekomen. Houdt zij de kerk in het midden dan ondergaat de levensstandaard waaraan zij gewend is, geen merkbare schade. Zij heeft ook alle tijd zich op haar toekomst voor te bereiden omdat zij niet van een concentratie op dit punt wordt afgehouden door wezenloze en irritante cursussen die zij gedwongen moet bijwonen om zo bijvoorbeeld te leren een elevator pitch te houden. Voor haar geen elevator pitch. De achternaam is al elevator pitch genoeg. Ook zal haar niet gevraagd worden om met een geel hesje aan papier te prikken teneinde het levensritme van een werkende te behouden wat ook weer afleidt van het vinden van een betaalde baan.

Vooralsnog is prinses Amalia de enige Nederlandse staatsburger die zulk een uitkering deelachtig wordt. Ze heeft ook nog een open einde want zij zal pas worden gestopt als de gesalarieerde functie die voor haar klaarstaat, daadwerkelijk wordt opengesteld.

Wees blij voor de prinses in plaats van haar dit te misgunnen en op te spelen over de besteding van je belastingcenten. De wijze waarop haar problematiek wordt aangepakt, is juist een voorbeeld voor iedereen die al dan niet tijdelijk staatssteun van node heeft. In de jaren zeventig en tachtig scandeerden de demonstranten op straat altijd de multifunctionele leuze: “Dit is het begin, wij gaan door met de strijd”. Met een kleine wijziging kan dit opnieuw de leus worden van alle democratische en goedgezinde krachten in Nederland aan wie de verzorgingsstaat lief is. “Zij is het begin, wij gaan door met de strijd”.