Obama has a dream, droom lekker verder

Ontroerd keek ik dinsdagmorgen naar de toespraak van Obama ter ere van Nelson Mandela. Mandela en Obama zijn symbolen voor het wegboenen van de smetten van ons koloniale verleden geworden. Waar Mandela ooit zei dat alles onmogelijk lijkt tot het een keer gedaan is, bewees ook Obama met zijn ‘Yes, we can!’ dat Amerika een zwarte president kon hebben.

In zijn schitterende speech leek Obama zich hier terdege van bewust.

Over thirty years ago, while still a student, I learned of Mandela and the struggles in this land. It stirred something in me. It woke me up to my responsibilities – to others, and to myself – and set me on an improbable journey that finds me here today.

Ik was geraakt, en de verleiding was groot om het sprookje te geloven. Helaas is de realiteit van het Obama-beleid een stuk gruwelijker.

We, too, must act on behalf of justice. We, too, must act on behalf of peace

Zo sprak Obama dinsdagmorgen.

Maar de onwettige aanvallen met drones zijn tijdens de Obama administration explosief gestegen. Wanneer een president van een willekeurig Afrikaans land dergelijke aanvallen uit zou voeren, waarbij vele onschuldige burgers het slachtoffer zijn, zou dit hoogstwaarschijnlijk gekwalificeerd worden als oorlogsmisdaad.

Nu was Mandela zelf geen pacifist, al lijken we dat nog wel eens te willen vergeten. Hij nam zelfs het initiatief de wapenen op te nemen tegen het Apartheidsregime. Ter inspiratie bezocht hij landen die vrijwel allemaal gezien worden als brandhaarden van het huidige terrorisme. Je zou kunnen stellen dat het beleid van Obama een organisatie als die van Mandela, nu nog zou betitelen als terroristisch.

Obama prees Mandela vanwege zijn combinatie van idealen en actie. Obama valt te prijzen vanwege zijn uitmuntende retorisch talent. Het pijnlijke is alleen dat wat hij uitspreekt zo lijnrecht tegenover zijn acties lijkt te staan. De man die andere wereldleiders denkt te kunnen verwijten dat ze te weinig doen om onrecht en onwettigheid te bestrijden, weigert nog steeds Guantanamo bay te sluiten.

There are too many of us who happily embrace Madiba’s legacy of racial reconciliation, but passionately resist even modest reforms that would challenge chronic poverty and growing inequality”

We kunnen alleen maar hopen dat Obama zichzelf hier ook mee wenst aan te spreken. Het in namelijk heel normaal om bij aankomst in Amerika extra gecontroleerd te worden wanneer je voorzien bent van een Arabisch uiterlijk. Daarnaast zijn sinds de crisis de verschillen tussen arm en rijk alleen maar groter geworden. Obama heeft als president een verantwoordelijkheid die verder strekt dan het houden van schitterende preken over rechtvaardigheid. Als er iets is dat Mandela siert dat is het zijn totale gebrek aan hypocrisie. “I’m not a saint”, zei hij, “unless you think of a saint as a sinner who keeps on trying.”

Hopelijk past meneer Obama zijn beleid eindelijk aan op zijn overleden held. Anders wens ik meneer de president graag, samen met Boudewijn de Groot, welterusten.

Volg Latara Schellen ook op Twitter