Ogen in je rug

Je zit in de trein en je hebt het gevoel dat er iemand achter je naar je kijkt. Dan draai je je om en ja, het lijkt wel of die kerel daar rechts naar je zit te kijken. Hebben we daar soms zintuigen voor?

Om zeker te weten dat iemand naar je kijkt moet je eerst de positie van de ogen bepalen en dan de situatie van het hoofd. Je hoeft er natuurlijk niet speciaal op te letten: je doet dat vanzelf en in de hersenen wordt dan uitgerekend of iemand echt naar je zit te kijken. Laten we eens kijken wat de onderzoekers deden. Ze keken naar wat er gebeurt als het licht slecht is en het moeilijk is om het echt goed te bepalen. Dan blijkt dat mensen veel vaker denken dat er naar ze wordt gekeken dan werkelijk het geval is. Het lijkt erop dat als er twijfel is dat vaker gebeurt en dat we onze perceptie combineren met wat we denken dat er kan gebeuren.

Dat zou natuurlijk helemaal verklaarbaar zijn vanuit het idee dat je altijd voorbereid moet zijn op gevaar en als iemand lang naar je kijkt dan kan het zijn dat daar dreiging vanuit gaat. Maar een andere verklaring is dat als iemand naar je kijkt die persoon contact met je zoekt. Ga je daar dan op in of niet? Mensen met autisme niet, die hebben het veel minder vaak dat ze denken dat er naar ze gekeken wordt. Mensen met een angststoornis wel.

Baby’s vinden het overigens fijn als ze direct worden aangekeken. En heel wat mensen zouden het fijn vinden als er naar ze gekeken wordt.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige weetje:  Vandaag ben ik jarig

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek