Omtzigt en de Buk

Tot nog toe cirkelde het denken van uiterst rechts rond drie gevoelens: dit land wordt langzaam geïslamiseerd met stille instemming van de elites. De EU is erop uit ons land tot onderdeel te maken van een kraak- en smaakloze Europese brei, hierbij gesteund door de elites. En tenslotte: de werkelijke verantwoordelijken voor de MH17-ramp worden door diezelfde elites in bescherming genomen. Daar is nu een vierde gevoelen bij gekomen: de elites hebben Pieter Omtzigt tot zwijgen gebracht omdat hij teveel weet.

De werkelijkheid is natuurlijk anders: Omtzigt voerde een valse getuige op, die twijfel wilde zaaien aan de Russische verantwoordelijkheid voor deze ramp. Daarop heeft zijn fractievoorzitter Buma hem het woordvoerderschap over deze kwestie ontnomen. Althans hij kreeg de kans het zelf neer te leggen om erger te voorkomen.

Samenzweringstheorieën Het is buitengewoon pijnlijk voor de nabestaanden dat er zoveel samenzweringstheorieën de ronde doen over het neerhalen van de MH17. Toch is in grote lijnen duidelijk wat er gebeurde. Het toestel is geraakt door een Russische Buk-raket die afgeschoten werd vanuit het opstandige oostelijk gedeelte van de Oekraïne.

Zo’n Buk is een behoorlijk grote jongen van vijftien meter lang zodat ze door special trucks vervoerd moeten worden.

Het afschieten is geen sinecure. Niemand maar dan ook niemand had belang bij het neerhalen van een westers verkeersvliegtuig hoog boven de frontlijn waar regeringstroepen van de Oekraïense regering in Kiev in conflict zijn met pro-Russische opstandelingen, die weinig ophebben met toenadering tot de Europese Unie. De ramp is waarschijnlijk veroorzaakt door een keten van blunders. Amateuristische waarnemers zagen de MH17 voor een Oekraïens gevechtsvliegtuig aan waarna de Buk werd gelanceerd. Of dat lanceren zelf is op onoordeelkundige wijze geschied. De vragen luiden dan: wie heeft die Buk-raket precies geleverd? Hoe zat de keten van beslissingen die tot de lancering leidde, precies in elkaar. Wie speelden daar een rol in? Hoe hoog in de boom zat de persoon die de actie uiteindelijk sanctionneerde. Dat een projectiel vanuit het door de regering in Kiev beheerste deel van de Oekraïne de MH17 geraakt heeft, is hoogst onwaarschijnlijk. Het toestel is ook niet door een gevechtsvliegtuig neergehaald. Dat blijkt uit het onderzoek naar de wrakstukken en gegevens over het luchtverkeer op de rampdag.

Blunder Buks worden in Rusland geproduceerd. De raket moet daar dus vandaan komen. Wie heeft dat ding geleverd? Is dat een besluit van de Russische regering geweest of – erger – viel dat besluit op een lager niveau? Is er misschien zelfs sprake van corruptie? Er is veel te koop in het rijk van Poetin. Elk antwoord op deze vraag is schadelijk voor de reputatie van Rusland want het zal altijd in verband worden gebracht met een bloedige blunder. Alleen de manier waarop is nog onderwerp van studie. Vandaar dat de propagandisten van het regime zoveel mogelijk verwarring proberen te zaaien. Men beperkt zich niet tot een ontkenning van de beschuldigingen. Men verspreidt op allerlei manieren desinformatie om het onderzoek naar de gang van zaken, zoals Nederland dat onderneemt, te verstoren en in een kwaad daglicht te stellen.

Lenin sloot in zijn tijd tactische bondgenootschappen met andersdenkenden die hij “nuttige idioten” noemde. Vladimir Poetin is een voormalig KGB-spion die het westen goed leerde kennen tijdens zijn jarenlange werkzaamheden in de DDR. Ook hij maakt met verve gebruik van nuttige idioten. Vaak zonder dat ze zelf goed beseffen voor welk karretje zij gespannen zijn. Het kostte weinig moeite om uiterst rechtse politici, anti-Europese blogs en websites tot voertuig te maken van de Moskouse desinformatie. Zij namen de rol over die in de dagen van de Sovjet-Unie onzaliger nagedachtenis werd gespeeld door veel communistische partijen. Omtzigt van zijn kant blijkt door die valse getuige in de positie geplaatst van wie men tijdens de Koude Oorlog een fellow traveller noemde.

Ondertussen blijft de meest wezenlijke vraag onderaan de stapel liggen: hoe is het in godsnaam mogelijk dat vliegtuigmaatschappijen doodgemoedereerd hun kisten over oorlogsgebied bleven sturen om een beetje kerosine te besparen? Onder wiens verantwoordelijkheid geschiedde dit en wie heeft dit toegestaan?