De ongelijkheid is in beton gegoten en de nieuwe coalitie verandert niets

Het ziet er nu toch zo langzamerhand serieus naar uit dat de ‘Johan de Witt coalitie’ tot stand gaat komen. Laten we ons daarbij vooral geen illusies maken over de daadkracht van de aankomende regering. Net als bij de vorige kabinetten zal het ook bij de nieuwe ploeg blijven bij wat gerommel in de marge. De structuren liggen al decennia vast en de moed, de creativiteit, of de vindingrijkheid om daar eens uit los te breken zal ook de komende regering niet gegeven zijn. Geen van de aankomende coalitiegenoten van Rutte III blinkt nou eenmaal uit in het baanbrekend verzetten van bakens.

Er zal echt geen korte metten worden gemaakt met de schande van de voedselbanken. De pijnlijke uitschakeling uit het arbeidsproces van mensen boven de vijftig zal niet naar de verleden tijd worden verwezen. Evenmin gaat er geen streep door de mislukte privatisering in onder andere de zorg, noch zullen er over een poosje voldoende betaalbare huurwoningen staan. Ook aan de doorgeschoten flexibilisering zal geen halt worden toegeroepen, zo min als de zorg weer voor iedereen betaalbaar en bereikbaar wordt.

De eerste signalen die naar buiten sijpelen bevestigen het vermoeden van de uitgetrapte paden. Voor de salarissen van de leraren in het basisonderwijs zal niet meer dan een symbolisch bedrag worden vrijgemaakt, de mensen in de zorg hoeven, ondanks lippendienst van vrijwel alle partijen niet te rekenen op de zo verdiende materiële en immateriële waardering, de zorgkosten zullen, breed verzet ten spijt, toch weer stijgen en ondertussen zullen graaicultuur en zelfverrijking onaangetast blijven.

De escapades bij de ondernemingsraad van de politie en in haar kielzog de leiding vertellen ons dat er nog altijd veel geld de verkeerde kant op rolt. Want ga er maar vanuit dat wat bij de politie boven tafel is gekomen geen incident is. Gevreesd mag worden dat in veel organisaties die door de belastingbetaler gedragen worden dergelijke uitspattingen en verkwistingen plaatsvinden.

Denk aan bestuurders in de zorg die er op aan sturen zich tegen enorme bedragen te laten uitkopen , de dan wel door zichzelf, dan wel door de incrowd gegunde verrijking van topbestuurders, de werkelijkheid van de bonuscultuur, van de malversaties bij woningbouwverenigingen, van het onzuiver handelen binnen commissariaten, het corruptief handjeklap.

Misstanden die ook de komende jaren zullen voortbestaan omdat we ons nou eenmaal hebben verplicht tot een systeem waarin ongelijkheid  in beton is gegoten. Daar verandert zelfs het recht op vrije keuzes niets aan.

Foto: cc  Roel Wijnants