Ongewenste asielzoeker

Ik word nog eens een echte jurist (iedereen die zegt ‘dat wordt eens tijd, je bent al twee jaar aan het promoveren’ schop ik met m’n gegipste been)!

Vorige week werd mijn eerste juridische stuk gepubliceerd: een annotatie van een uitspraak van het Europees Hof van de Rechten van de Mens (EHRM). Het arrest van het EHRM ging over een Afghaanse man (I.) die met zijn vrouw en kinderen asiel had aangevraagd in Nederland, maar uiteindelijk was afgewezen omdat hij als officier in de Afghaanse communistische geheime dienst misschien ernstige strafbare feiten zou hebben kunnen plegen. Daarom werd hij tevens ongewenst verklaard, wat betekent dat hij geen legale verblijfsmogelijkheden in Nederland meer heeft en ook geen aanspraak meer kan maken op enige bijstand of sociale zekerheidsvoorzieningen. De man kon echter ook niet terug gestuurd worden naar Afghanistan, omdat hij daar wellicht gemarteld zou worden – bovendien zou geen enkel ander land de man graag willen opnemen. Oftewel: I. verkeerde in een ‘legal limbo’.

De laatste tijd is er veel aandacht voor asielzoekers zoals I. Op het Nederlandse beleid om iedere Afghaanse oud-officier van het communistische regime bijna automatisch uit te sluiten van vluchtelingenstatus – zonder redelijk bewijs van de gepleegde strafbare feiten – is veel kritiek van vluchtelingenorganisaties en UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. En terecht! Zoals ik mijn annotatie aangeef, is het Nederlandse beleid wellicht strijdig met meerdere bepalingen uit het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Blijkbaar heb ik wat zinnigs gezegd, want ik vernam zojuist dat mijn annotatie is doorgestuurd naar de Vreemdelingenkamer van de Raad van State ter leering ende vermaeck.

Wie meer wil weten, kan mijn noot lezen – er zit een ook voor leken begrijpelijke samenvatting van de zaak bij. Tadaa: Annotatie EHRM (.pdf).