Onsterfelijkheid

Die grappige paradox heb ik ontdekt dankzij mijn boek Onsterfelijkheid voor beginners, dat sinds afgelopen week in de boekwinkels ligt.

Het is een zelfhulpboek – althans, zo zie ik het zelf graag. Ik beschrijf verschillende manieren die mensen in de loop der tijd bedacht hebben om onsterfelijk te worden. Met een test achterin het boek kan iedereen zijn eigen favoriete methode bepalen: de manier die het best bij zijn of haar persoonlijkheid past. De Steen der Wijzen zoeken zoals de alchemisten deden, het leven met behulp van de wetenschap zodanig rekken dat je niet doodgaat, wel doodgaan maar je laten invriezen en weer ontdooien als de wetenschap je lichaam kan repareren, voortleven als geest (voorzweven dus eigenlijk), de inhoud van je hersens op een computer overzetten, naar de hemel gaan, of de hel – er zit voor elk wat wils bij.

Wie op het paradijs uitkomt, heeft zelfs daarin nog verschillende keuzes: van de Elysische Velden tot Shangri-La, en de man op leeftijd kan bijvoorbeeld ook nog naar het Paradise by the Dashboard Light. Ook opgemerkt dat het altijd de wat oudere mannen zijn die daarop staan te dansen op feestjes?

Het probleem is natuurlijk wel dat er voor geen van die methoden bewijs is dat ze werken. Maar ik vind het allemaal prachtige verhalen. Ook de religieuze trouwens, die het in dit Darwinjaar soms best een beetje moeilijk hebben. Mijn boek is in feite een ode aan de verhalen die mensen zichzelf en elkaar vertellen om het idee dat ze ooit zullen overlijden, draaglijk te maken. En de meeste mensen willen ook graag dat verhalen over onsterfelijkheid verhalen blijven. Fictie dus. Echt onsterfelijk worden? Dat hoeft voor hen niet.

En daar zit ook wel wat in. Wat is nu helemaal de kans dat het lukt? Als het niet lukt, ben je in feite je hele leven bezig geweest strijd te voeren tegen de dood, een strijd die je dan aan het eind nog verliest ook. Ben je een dubbele loser. Er is eigenlijk maar één manier waarop je echt onsterfelijk kunt worden, en dat is inderdaad door middel van fictie, verbeelding. Je kunt voortbestaan in de gedachten van je nabestaanden, je kunt meer dan één leven leiden tijdens dit leven door verhalen tot je te nemen, en je kunt onsterfelijk worden doordat er een verhaal over je gemaakt wordt. Of door zelf te schrijven, dacht ik nog hoopvol, toen ik aan dit boek begon. Maar zelfs die optie heb ik er tamelijk effectief in ontkracht. Sorry mensen, fictie is echt alles wat we hebben, als het om het eeuwige leven gaat.

Tot het iemand een keer op een andere manier lukt natuurlijk.