Ontbijt zonder boerenomelet

Arme onderwijzers en zorgpersoneel. Ze hebben de lucht alsmaar vervuld met woorden en daden om de wereld te helen en aan volgende generaties door te geven. Ze zijn alsmaar gekort op hun budget. Ze moeten steeds meer hun uren, hun minuten verantwoorden – of het niet efficiënter kan. Al is neoliberalisme vernietigend voor hun zorgzame ethos, ze hebben zich nooit als slachtoffer van een Nazi-regime geafficheerd. Ook zijn ze nooit als knokploeg politici gaan intimideren.

Niemand, geen bobo, die ontbijt met de onderwijzers en het zorgpersoneel. Ze zijn te gevoelig om grof in de mond te kunnen zijn, te huiverig voor bombastische vergelijkingen omdat ze dagelijks groot en klein menselijk leed en zorgen moeten opvangen. Ze rijden in bescheiden auto’s en krijgen geen subsidie van de overheid en Europa om het kapotmaken van de Europese natuur en het wereldklimaat een stap verder te brengen met een tractor. Nee, een tractor hebben ze niet. Het zou hun niet passen.

Arme onderwijzers en zorgpersoneel. Geen Rutte die aandachtig naar hun weloverwogen argumenten luistert. Liever ontbijt de onzekere visieloze elite van vandaag met een big smile met wie het hardst met de vuist op tafel slaat. Vandaag zijn het blokkadebouwers en blokkadeboeren, vanwege hun tractors. Morgen wellicht zij die nog meer gewelddadig gedrag vertonen.

Ik ontbijt vandaag eenvoudig, mijn gedachten gaan naar de onderwijzers en het zorgpersoneel. Voor mij geen boerenomelet vandaag.