Onverwacht geile laarzen

Het is handig en makkelijk om een overzichtelijk wereldbeeld te hebben. Je haat de man die je vrouw uit het leven knalt. Homo’s worden niet opgewonden van vrouwen. En gebruikte boerenlaarzen zijn niet geil. Een wereldbeeld om te koesteren. Tot je een rechtszaal van binnen ziet.

Hans is homoseksueel. Hij werkt jaar na jaar in diverse verzorgingstehuizen. Met hoogbejaarde dementerende bewoners. Hans is naar eigen zeggen 100% homo. Zijn hoogbejaarde moeder is zijn alles. En als er ooit iemand met zijn poten aan zijn moeder zit….

Hij zou hem ter plekke in elkaar rammen.

Toch heeft Hans meerdere oude dementerende vrouwen misbruikt in de afgelopen jaren. Waarom hij het heeft gedaan? Eenzaamheid. Hans had helemaal alleen de zorg over dertig oudere bewoners. En dan duren die nachtdiensten heel erg lang. En dan zoek je aandacht. Een jonge homo met oudere dementerende dames. Strelen. Opgewonden worden. Zelfbevrediging.

Je verwacht het niet.

Hugo heeft een iets andere afwijking. Hij is dol op mannenlaarzen. Niet zomaar mooie nieuwe leren exemplaren. Nee, gebruikte laarzen. Boerenlaarzen. Het is de geur die het hem doet.

En dus jat Hugo in zes jaar tijd uit een en dezelfde melkstal steeds opnieuw de gebruikte laarzen van een melkboer. En elke keer zet hij keurig een vervangend exemplaar klaar. Met een beetje modder op de neuzen. Opdat de boer niet doorheeft wat hij doet.

Eenmaal thuis gebruikt hij de laarzen voor zijn seksuele bevrediging. De geur van gedragen sokken. Het geeft hem een ongekende kick.

Je verwacht het niet.

Raymond is automobilist. Op een kwade dag rijdt hij door het Groninger land. Op weg naar huis. Hij passeert het gekleurde logo van de Blauwestad. Kijkt even. Checkt zijn snelheid en zijn spiegel.

En knalt een 78-jarige vrouw uit het leven. Even de aandacht niet bij de weg. Even twee fietsers over het hoofd gezien. De klap lanceert het slachtoffer met haar hoofd in de richting van de snelweg. Haar man raakt bekneld in zijn fiets. Hij weet niets meer van het ongeluk. Maar komt de volgende dag wel alleen thuis.

Daar denkt hij na over het vreselijke ongeluk. Er is contact met de dader. En dan blijkt dat hij geen enkele wrok koestert. Hij weet het zeker. Zijn omgekomen vrouw zou het ook zo gewild hebben.

Kop d’r veur, mien jong. Het leven gaat door. Jij moet door. Maar die automobilist ook.

Dat zou ze gezegd hebben. En dus koestert hij geen wrok.

Tijdens zijn rechtszaak zegt de dader dat hij vlak na het ongeluk oprecht dacht een moordenaar te zijn. De opstelling van de man die zijn vrouw verloor heeft hem mentaal gered.

Een overzichtelijk wereldbeeld is misschien wel heel erg handig.

Maar geen klap waard in een rechtszaal.