Ook al ben ik bruin als poep, ik meen het wel goed

Beste Sint, mensen die mij kennen, persoonlijk en van mijn muziek, weten hopelijk dat ik een gezond gevoel voor humor heb. Ik denk dat die mensen ook weten dat ik beschik over een vrij dikke huid. Als hiphopcultuur iets voor je doet is dat het wel. Ik denk dat je in deze wereld sowieso over flink wat relativerend vermogen moet beschikken als je door het dagelijkse journaal wil komen zonder in tranen uit te barsten. En dat kan ik. Het leven is, ondanks alle narigheid, master.

Dus ook waar het racisme betreft geloof ik dat de oplossing ligt in het zo veel mogelijk vermijden er van. Ik bedoel daarmee niet dat je moet ontkennen dat racisme bestaat en ook niet dat je het niet moet benoemen als je het gevoel hebt dat je er mee te maken krijgt. Ik bedoel dat het verschil tussen rassen zo min mogelijk benadrukt dient te worden, dat lijkt me op de lange termijn de enige oplossing voor het probleem. Zo lang ‘verschillen’ benoemd worden, blijven ze bestaan.

Een lange tijd ben ik dan ook van mening geweest dat ‘we’ niet te moeilijk moeten doen over het Sinterklaasfeest. Die Zwarte Pieten kunnen zijn whatever wij ze ‘maken’. Slaven, knechten, gepromoveerde schoorsteenvegers of vriendelijke mannen die cadeautjes uitdelen om kinderen blij te maken. Wat ik wel altijd verwarrend heb gevonden is wat ik moet voelen als een kind mij of mijn vader, die nog een paar tinten donkerder is dan ik, een Zwarte Piet noemt. Ik ben niet zwart en ik heet ook geen Piet. Ik neem aan dat de blanke autochtone Nederlander ook liever geen Duitser wordt genoemd door een Amerikaan. Niet dat het erg is om een Duitser te zijn maar je bent nou eenmaal geen Duitser dus zo word je ook liever niet genoemd. Klinkt simpel en dat is het ook. Ik ben geen Zwarte Piet dus zo dien ik ook liever niet aangesproken te worden. Ook niet door een kind, beste ouders.

Toen ik het onderwerp aansneed op Twitter , met enkel goede bedoelingen, kreeg ik direct een vloedgolf aan reacties. Daaruit maakte ik vooral op dat een heleboel mensen de ‘Zwarte Piet’ in geen velden of wegen racisme vinden maar vooral kreeg ik het idee dat mensen boos werden dat ze in verband worden gebracht met racisme. “Ik ben niet racistisch” is wat deze mensen zichzelf vertellen. Dat zal vast ook zo zijn. Zo ben ik geen oorlogsvoerder. Ik ben er zelfs tegen. Helaas woon ik wel in een land dat bij heeft gedragen aan het voeren van meerdere oorlogen en op een dag zal ik daar vast de consequenties van onder ogen moeten zien. Wat mij enigszins chagrijnig maakte is dat mensen mij gingen vertellen dat ik me niet vervelend mag voelen over het hele gebeuren. Pas toen werd ik opstandig en kreeg ik de neiging er een punt van te maken. Hoe, de fok, ga je mij vertellen wat ik wel en niet mag voelen? Ik heb niks met slachtofferrollen. Van elke zwakte kan je een sterkte maken. Zo leef ik iedere dag maar dat betekent niet dat er geen goed en kwaad meer is. In mijn jeugd woonde ik in een dorp dat overwegend blanke inwoners heeft. Daar had ik meerdere keren per jaar te maken met racisme. Het heeft me geen zwakker mens gemaakt, integendeel. Maar als je me vraagt of ik zonder had gekund dan zeg ik toch ‘ja’, met uw goedkeuren natuurlijk. Ik kan je vertellen dat het als kind niet heel leuk is geïntimideerd te worden door groepen jongens van twee keer jouw leeftijd om het feit dat je donker(der) gekleurd bent. Fok die jongens dus, nog steeds.

“De kinderen vinden het leuk” zegt u? Andere kinderen pesten, schreeuwen, oversteken zonder links of rechts te kijken, schelden, geen huiswerk doen, de hele dag gamen, de hele dag snoep eten, dat vinden kinderen ook leuk. Als ik op een dag gezegend genoeg ben om een kind te krijgen dan kan ik dat kind opvoeden om, bijvoorbeeld, te vinden dat vrouwen minder zijn dan mannen. Dat je vrouwen kan slaan als je dat uitkomt. Dat als je een vrouw hebt en ze luistert niet naar je dat je haar dan uit mag schelden en mishandelen. Dat ga ik alleen niet doen. Ik ga mijn kind leren dat een mens een mens is. Lengte, breedte, kleur, hoogte, geslacht, maakt niet uit. Stel ik krijg een zoon dan leer ik hem dat hij wanneer hij het gevoel heeft niet gelijk behandeld te worden, hij daar iets van moet zeggen. Ik leer hem dat hij dan niet meteen hoeft te slaan of schreeuwen maar dat hij op een rustige manier moet proberen te laten weten aan de persoon die hem dat gevoel geeft, dat hij er niet van gediend is. Dat hij zich nooit minder hoeft te voelen dan wie dan ook. Daarbij wil ik even melden dat mijn zoon waarschijnlijk nauwelijks een kleur zal hebben want mijn vriendin is donkerblond. Ik vind gewoon dat hij dat moet leren, ook al is hij blank als vla.

Nee ik denk niet dat Zwarte Pieten slaven zijn. Het kan me helemaal niet schelen van welke legende het Sinterklaasfeest afgeleid is. Ik denk dat een kind kneedbaar is en als we door een kleine aanpassing in het feest een kind kunnen afbrengen van het opmerken van een kleurverschil tussen de ‘Goedheiligman’ op het witte paard en de zwarte ‘knecht’ dan denk ik dat we een heel eind zijn. Ik wil kinderen hun plezier niet ontnemen. Ik wil een traditie niet doorbreken alleen om vervelend te zijn. Ik wil alleen dat iedereen even eerlijk nadenkt over de duizenden kinderen die we elk jaar schminken om op een knecht te doen lijken, dat kan toch niet goed zijn? Doe ze dat pakje aan, knal er een oorbel in en fuck it, gooi lippenstift op je kind maar laat ze gewoon de kleur zijn die ze zijn. Dat lijkt mij niet zo’n probleem. Het feit dat ‘Piet’ dan zwart wordt genoemd in de liedjes kunnen we vast wel uitleggen aan onze kinderen: “Nou lieverd, vroeger was de Piet zwart maar omdat hij op een gegeven moment ook woonde in landen met witte meisjes ontstonden er Pieten in andere kleuren”, dat lijkt me plausibel. Ik wil stellen: als het u niet uitmaakt dat Piet zwart is dan maakt het u ook niet uit als hij dat niet is. Toch? Mooi, iedereen blij.

Ik heb niet heel lang nagedacht over dit stuk. Ik wilde het gewoon even opschrijven omdat Twitter soms niet genoeg ruimte biedt voor het goed uiteenzetten van een mening en omdat ik soms moet ventileren en dat doe ik door te schrijven. Dat heb ik geleerd van mijn donkerbruine vader en mijn blanke moeder. Verder begrijp en respecteer ik een ieders mening in deze kwestie.

Ook al ben ik bruin als poep, ik meen het wel goed.

Dit artikel verscheen november 2011 in State Magazine

Opinies over Zwarte Piet: Francisco van Jole: Het kwartje van Zwarte Piet Vincent Patty:  Ook al ben ik bruin als poep, ik meen het wel goed Aart G. Broek:  Gekleurde lessen uit Curaçao Han van der Horst: Zwarte Piet, wie kent hem niet? Christopher Houtkamp:  Zwarte Piet-discussie leidt aandacht af van urgentere zaken Dylan van Rijsbergen:  Sinterklaas, zwarte piet en onze beleving Mathijs van de Sande:  Een paar kritische (peper)noten Enzio Bakker:  ‘Ja maar het is traditie’ Christian Jongeneel: Sinterklaas is het probleem, niet Zwarte Piet Sandew Hira: De schaamte afwezig Çilay Özdemir:  Sinterklaasfeest: Kitsch toneelstuk voor één dag Han van der Horst: Zwarte Piet en het hoofddoekje Yorgis Mayenburg:  Zelfs als Zwarte Piet geen neger is, is Zwarte Piet een neger Jan Rot: Kleurenpiet Bart Schut: Zwarte Piet is dood