Ook links zwicht voor de onderbuik

Dieren zijn in en moslims en joden zijn uit! Dat is de bittere conclusie die we moeten trekken uit de harde boodschap van de seculiere meerderheid in de Tweede Kamer aan beide minderheidsgroepen. Zonder enig gewetensbezwaar walste deze meerderheid moeiteloos over het grondrecht van beide bevolkingsgroepen om hun ritueel slachten te mogen uitoefenen.

De Partij voor de Dieren die aanleiding daartoe gaf door een wetsvoorstel te initiëren, handelde zeer waarschijnlijk te goeder trouw; immers het welzijn van de dieren is haar geloofsartikel. Toch is zowel deze partij alsook de andere partijen die haar aan een meerderheid hebben geholpen niet vrij van enige hypocrisie. Immers als deze partijen het leed van de dieren grondig hadden willen bestrijden dan hadden ze de hele keten van marteling van dieren moeten aanpakken, namelijk de bio-industrie in al zijn onderdelen:  megastallen, gevaarlijke voeding, pijnlijke transport en industriële slachting met een grotere schade voor de dieren.

Neen, deze partijen durven de bio-industrie niet aan te pakken, en kiezen daarom om het welzijn van de dieren te behartigen in de laatste seconden van hun leven. Namelijk wanneer ze door moslims en joden ritueel geslacht worden, conform hun godsdienst. Een goedkope manier om lippendienst te bewijzen aan de dieren!

Natuurlijk is het ritueel slachten niet vrij van fouten die de dieren extra pijn doen. Dit is zeker het geval wanneer individuen zonder professionele opleiding zich aan het slachten wagen. En het zien van bloed blijft, zelfs bij de meest pijnloze slachting, altijd weerzinwekkend.

Maar de ervaring zowel in de V.S. als ook in andere landen laat zien dat het mogelijk is om, op basis van afspraken met de joodse en islamitische gemeenschappen, het ritueel slachten zo professioneel en verantwoord mogelijk te doen voltrekken. Dit is de beste en zorgvuldigste manier om het respect voor het dier op te brengen zonder de vrijheid van godsdienst van joden en moslims aan te tasten.

Maar die zorgvuldigheid is voor onze seculiere meerderheid in de Tweede Kamer te veel gevraagd. Hoe komt dat?

Het is sinds 2001 praktijk in Nederland dat voor politici de drang om hun spieren te laten zien tegenover moslims en migranten, zwaarder weegt dan de kwaliteit van de wetten en maatregelen die ze treffen: van de Wet Inburgering tot het opsluiten van kinderen van asielzoekers in gevangenissen. Dat de Raad van State, de Raad van Europa en de Europese rechter daar soms anders over denken telt voor deze politici niet meer. Immers ze beschouwen zichzelf als de enige bron van het recht en uitspraken van deze rechtscolleges zien ze als een mening naast zoveel anderen.

Dat de PVV de Partij voor de Dieren steunt was te verwachten. Immers, naast haar dierenfetisjisme wordt deze partij -zoals bekend- vooral gedreven door de haat tegen moslims. Dat door deze blinde haat ook joden worden geslachtofferd accepteert men kennelijk als collateral damage . Maar al te vaak heeft deze partij- naast anderen- geroepen dat de “Nederlandse samenleving een joods-christelijke grondslag heeft”. We weten nu dat dit soort uitspraken meer bedoeld zijn om de islam uit te sluiten dan om de kernwaarden van het jodendom te verdedigen!

Dat ook de liberale partijen in de Tweede Kamer – VVD en D66 – meedoen aan deze aantasting van het grondrecht van joden en moslims is bedenkelijk. Maar schokkend is wel dat ook de linkse partijen PvdA, SP en GroenLinks die meestal oog hebben voor de positie van minderheden in de samenleving, gevoelig lijken voor de waan van de dag. Ook links zwicht dus voor de onderbuik! Volgende week wordt het wetsvoorstel van de Partij voor de Dieren door de Eerste Kamer behandeld. Dan zal blijken of de grondrechten van minderheden veiliger zijn in handen van de Eerste Kamer!